[~ จั๊ก กะ จี๋ หู ~]

Fabron & Rosemar from always

จากในเรื่องทำให้รู้ว่า

ความจริงที่ทำให้คนเรามีความสุขไม่ใช่เพียงแค่เงินทองอันเป็นของนอกกาย

แต่มาจากจิตใจที่มีให้ต่อกัน ผมก็เคยเป็นเช่นนี้ และคำว่ารัก ทำให้ผมต้องเสียสละ

เพื่อเธอ แม้ผมต้องเสียแฟนไป แต่เธอนั้นก็รู้ดีว่า ผมรักเธอแค่ไหน

ถึึงเราไม่ได้คบกันแต่ความสัมพันธ์ของเรา จะยังเป้นเพื่อนที่ดีตลอดไป

[Change_of_Heart]

ขอเลือก Walz of Harmony (ชาร์ล - เวโรนิก้า)
เพราะเรื่องนี้ ตัวเอกทั้งสอง ต่างมีชนชั้นเดียวกัน แม้จะต่างที่เป็น แม่ทัพหลักของฟิเลเซีย กับ นักรบสาวยูนิคอร์น ความเหลื่อมล้ำของความสัมพันธ์ดูเหมือนจะน้อย แต่การจะเป็นนักรบสาวยูนิคอร์นนั้นต้องบริสุทธิ์จริง
แต่สิ่งที่ตราตรึงที่สุดในใจผมของเรื่องนี้ คือ ความรักที่ฝ่ายชายและฝ่ายสาวมีให้ต่อกัน แม้ฝ่ายสาวจะมี"สิ่งที่ต้องห้าม"แต่ เธอก็พยายามทำ"สิ่งที่หัวใจ"ต้องการ ซึ่งเป็นสิ่งที่ซาบซ่านมาก ทำเอาน้ำตาผมไหลไปตามๆ
แม้จะไม่ได้ปัญหาเรื่องชนชั้นหรือการรอคอยด้วยความรักที่แท้จริงของ 7 ปีที่ยิ่งใหญ่ของเรื่องอิสฮาน แต่ สายลมอันหอมหวานและมีท่วงทำนองของสองคนนี้นั้น เอาใจผมไปเลยครับ

[JaGle]

โหวต Always ครับ

เพราะ มันเป็นเรื่องจริง ที่เจอมากับตัว เเต่ชีวิตจริงไม่ใช่ นิยาย ฉันใดฉันนั้น ผม จึงไม่ได้จบอย่างสวยงามเฉกเช่น เฟบรอน แต่สิ่งที่ทำได้เหมือนกัน เพียงสิ่งเดียว ก็ คือ การที่ทำอะไรให้คนที่เรารักโดยไม่หวังสิ่งตอบเเทนเหมือนๆกัน เเค่นั้่นหละครับ

ปล. นี่เป็น ลิ้งเพลง ที่ ช่วงนั้นฟังเเล้วอินมาก เข้ากันดีกับนิยาย เลยอยากให้เพื่อนๆลองฟังดูครับ
http://www.youtube.com/watch?v=fjbkBag2NWI

[mamong007]

อิสฮาน วานาอัน ครับ
ความอดทนเสียสละเพื่อความรักนั้นยิ่งใหญ่จริงๆ

[nortonpanda]

จริง ๆ สำหรับผมทั้ง 3 เรื่องมันก้ำกึ่งกันมาก ๆ แต่ถ้าจะให้เลือกได้อันเดียวก็ต้อง Walt of Harmony ด้วยเหตุผลง่าย ๆ ทั้งสองคนต่างก็แบกรับหน้าที่หนักต่อประเทศชาติไม่ต่างจากคู่ของอิสฮาน ซูไลก้า และวานาอัน เพียงแต่ว่าผมประทับใจในความเป็นชาติชายอัศวินอย่างชาร์ลมากกว่า เพราะไม่ว่าเขาจะทรมานด้วยพิษรักเพียงใด ความรักในชาติ บ้านเมืองก็สำคัญกว่าเสมอ สังเกตได้ว่าชาร์ลไม่ปล่อยให้ตัวเองต้องซังกะตาย นอนซมซาน แบ่งแยกเรื่องความรับผิดชอบได้ดีมาก แม้ว่าอิสฮานเองจะให้มีภาระหนักเช่นกัน แต่ต้องยอมรับว่าตัวของอิสฮานไม่ใช่พวก Born to be the king, born to be the Hero เขาเป็นเด็กหนุ่มที่เบื่อหน่ายกับความสูญเสียและพลัดจาก เป็นกษัตริย์ที่ดูแลประชาชน ปกป้องประชาชน แต่ไม่อาจชี้นำได้ ถ้าใครดู Anime Fate/Zero ผมว่าเขาเป็นเช่นเดียวกับเซเบอร์
คือเหมาะที่จะเป็นนักบุญมากกว่า (ตรงนี้ออกทะเลนิดนึง)

จะให้ผมบรรยายความรู้สึกถึงความรักค่อนข้างลำบาก เหมือนคนไม่กินของหวานมาบอกว่าของหวานอร่อยพิลึก แต่เวลาอ่านทั้งสามเรื่องผมมีความรู้สึกว่าอยากช่วยให้ทุกคู่สมหวังนะ สรุปสั้น ๆ ง่าย ๆ คือชอบความรักแบบอัศวิน ไม่จำเป็นต้องครอบครอง ขอแค่ได้สามารถทำให้คนที่รักมีความสุขได้ จะยังไงก็ได้ ที่เหลือเป็นกำไรชีวิตไป

[Pringa]

Ishan Wannan

ที่ชอบอาจไม่ค่อยเกี่ยวกับเรื่องอ่ะครับ คือชอบตัวละคร 2ตัวนี้อ่ะ แค่นั้น

[Spit_Fire]

Eternal Sunset (อิสฮาน - วานาอัน)

เหตุผลโดยตรงไม่มีอ่าครับ....แค่รู้สึกว่ามันต้องอันนี้


ปล.ก็ชอบวานาอันนะ แต่สงสาร ซูไลก้าลึก ๆ ,,,,,

[Colo]

Always - ฟาบรอน - โรสแมรี่ ครับ

เป็นเหตุการณ์ที่ใกล้เคียงความเป็นจริงมากที่สุด อ่านแล้วรู้สึกว่าเข้าใจความรู้สึกของตัวละครมาก เป็นการแสดงให้เห็นถึง

ทางเลือกของความรู้สึกของตัวละครว่า สิ่งใดคือสิ่งที่สำคัญมากกว่ากัน ระหว่าง ความรัก หรือ เงิน

ปล. ชอบคำที่ป้า(จิง)พูดตอนท้ายมากที่สุด

“การเลือกอย่างชาญฉลาด อาจทำให้หนูพ้นจากความทุกข์ยากในชีวิต แต่หากชีวิตปราศจากความรักเสียแล้ว แม้จะหนีทุกข์ได้ แต่ก็คงเป็นชีวิตที่หาความสุขไม่ได้เช่นกัน”

[White Dragon]

ขอวิเคราะห์และให้เหตุผลเป็นเรื่องๆไป ก่อนจะตัดสินใจเลือกเรื่องที่ชอบมากที่สุดนะครับ

Always (เฟบรอน - โรสแมรี่)

เนื้อเรื่องโดยรวมลักษณะเหมือนชีวิตจริงที่พบเห็นได้ในชีวิตประจำวัน เป็นเรื่องของ "รักที่ต้องแข่งขัน" ฝ่ายหนึ่งเป็นคนยากจน ฐานะต่ำต้อย แต่มีพรสวรรค์และเป็นคนดี ขณะที่อีกฝ่ายหนึ่งเป็นลูกผู้รากมากดี สูงศักดิ์ ร่ำรวย พรั่งพร้อมไปด้วยข้าทาสบริวาร แต่กลับไม่เข้าใจรักแท้ คิดเพียงแต่จะเอาชนะ ลักษณะเหมือนหลงรูปกายมากกว่าชอบด้วยมโนสำนึก เนื้อเรื่องจงใจแสดงให้เห็นว่า ความรักไม่จำเป็นต้องยึดติดกับสมบัติภายนอก ไม่จำเป็นต้องมองถึงอนาคตว่าหากรักแล้ว เขาจะสามารถทำให้เรามีชีวิตที่สุขสบายได้หรือไม่ ความรักไม่ได้สอนให้หลงในภาพมายาอันฉาบฉวย หรือติดรูป รส กลิ่น เสียง ความมั่งคั่ง ซึ่งล้วนแล้วแต่เป็นสิ่งลวงทั้งนั้น โชคดีที่นางเอกของเรื่องมีความมั่นคงในจิตใจมากพอ และให้โอกาสทุกคนได้พิสูจน์ความรักของพวกเขาที่มีต่อตน ทำให้เธอได้รับรู้ว่า ความรักของแต่ละคนนั้นเป็นเช่นไร จนกระทั่งเธอสามารถเลือกผู้ชายที่เหมาะสมที่สุดสำหรับเธอได้ ผมชื่นชมเฟบรอนที่มีความคิดเป็นของตนเอง มั่นคงในตน แม้จะเคยคาดหวังอยากร่ำรวยเพื่อให้นางเอกเลือกเขา แต่เขาก็เป็นคนดีพอที่จะไม่พยายามหาหนทางร่ำรวยด้วยวิธผิดๆ เช่น ใช้พรสวรรค์หาเงินรีดไถจากผู้อื่น หรือใช้ความสนิทสนมจากการช่วยเหลือคณะประกาศกในการแอบอ้างความเป็นเพื่อน เพื่อสร้างความน่าเชื่อถือให้กับตนเอง แม้จะปรารถนาในความรักมาก แต่เขาก็มั่นคงพอที่จะไม่ยอมให้มันมาสั่นคลอนในความดีงามของเขาได้ ท้ายที่สุดเขาก็ได้รับผลตอบแทนที่คุ้มค่าจากการกระทำของเขา

ถ้าจะเปรียบเทียบตัวละครเรื่องนี้กับสำนวนไทย

เฟบรอน - ข้างนอกขรุขระ ข้างในต๊ะติ๊งโหน่ง / ผ้าขี้ริ้วห่อทอง ในที่นี้ไม่ได้หมายถึงว่าเขาเป็นคนขี้เหร่ แต่เพราะความยากจนและชาติกำเนิดที่ดูดีสู้อีกฝ่ายไม่ได้ ทำให้เขาถูกประเมินค่าต่ำไปมากในสายตาของคนอื่น ทั้งที่เนื้อแท้ของเขานั้นมีอะไรหลายอย่างที่เหนือกว่าอีกฝ่ายมาก
ทริสตัน - ข้างนอกสุกใส ข้างในเป็นโพรง ภายนอกดูดีทุกอย่าง ทั้งหน้าตา ชาติตระกูล ความมั่งคั่ง แต่ภายในกลับอย่างไร้วุฒิภาวะอย่างน่าใจหาย เขาไม่ใช่คนเลวร้าย เพราะถูกเลี้ยงดูมาเป็นอย่างดี วางอำนาจมาตั้งแต่เด็ก ทำให้เขาไม่เข้าใจความหมายที่แท้จริงของคำว่า "รัก"

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Waltz of Harmony (ชาร์ล - เวโรนิกา)

เรื่องนี้ออกแนวคู่รักทรหด ชายกล้าหญิงแกร่ง เน้นหนักไปทางสงครามกับความรักชาติ ผมชอบที่แม้ทั้งคู่จะดูแข็งแกร่งในภายนอก แต่ภายในก็มีอารมณ์อ่อนไหวให้เห็นเช่นกัน เนื้อเรื่องนี้ไม่ได้เน้นไปที่ความรักของคนทั้งคู่เพียงอย่างเดียว แต่ดึงสภาพแวดล้อมโดยรวมเข้ามาเป็นอารมณ์ร่วมด้วย ทั้งการสูญเสียจากสงคราม การเสียสละ การทำเพื่อชาติบ้านเมือง แม้ตอนแรกจะดูเหมือนเป็นไปไม่ได้ แต่สุดท้ายก็จบลงอย่างสวยงาม ผมชื่นชมในความหนักแน่นของตัวละครที่แยกแยะระหว่างความรู้สึกส่วนตัวกับภาระหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบได้ เรื่องนี้สำหรับผมเป็นแนว "รักต้องห้าม" ที่ต้องเห็นความสำคัญของส่วนรวมมากกว่าตนเอง

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Eternal Sunset (อิสฮาน - วานาอัน - ซูไลก้า)

เรื่องราวของ "รักสามเส้า" ที่ผสมผสานระหว่างภาระหน้าที่ ความเสียสละเพื่อส่วนรวม ความมั่นคงและไม่ทรยศต่อใจตนเอง และความอยากได้ครอบครอง เป็นความรักเรื่องเดียวใน 3 เรื่องที่ความรักของตัวละครเอกสามารถพลิกผันบทสรุปของเรื่องได้ในทุกๆเวลา เพราะความรักของพวกเขาเป็นเรื่องของความมั่นคงระดับชาติ และความอยู่รอดของผู้คนจำนวนมากที่ฝากชีวิตไว้กับพวกเขา ทำให้มีอิทธิพลต่อชะตากรรมของคนทั้งเรื่อง ความรักของเรื่องนี้ขมขื่นกว่าทุกเรื่อง ถ่ายทอดความรู้สึกหดหู่ สิ้นหวัง และความน่าเห็นใจ บางครั้งภาระหน้าที่ย่อมมาก่อนเรื่องส่วนตัว อิสฮานจำต้องเสียสละเพื่อบ้านเมือง วานาอันเสียสละเพื่อคนที่ตนเองรัก ขณะที่ซูไลก้าเหมือนคนเห็นแก่ตัว ทำทุกอย่างเพื่อตนเอง แต่ก็ไม่อาจตัดสินได้ว่าเธอเป็นเหตุแห่งปัญหาทั้งหมด จริงๆแล้วผมว่าซูไลก้าก็เสียสละเหมือนกัน มุมมองอาจดูเห็นแก่ตัวไปหน่อย แต่ถ้าหากเธอทำให้อิสฮานตัดใจจากวานาอันมารักเธอแทนได้ คนที่จะได้ประโยชน์ที่สุดก็คือ อิสฮาน ชายหนุ่มที่เธอรัก ลองคิดดูว่า หากอิสฮานยังมั่นคงต่อวานาอัน หญิงที่ตนรัก ซึ่งเป็นเรื่องที่น่ายกย่อง แต่ในความเป็นจริงแล้ว อุปสรรคของทั้งสองไม่ได้มีแต่เพียงซูไลก้าเท่านั้น วานาอันเป็นหญิงสาวจากต่างแดน แถมเป็นแดนศัตรู ย่อมไม่ได้รับการยอมรับจากประชาชนชาวซาโลม และอิสฮานยังอยู่ในวังวนของอำนาจ การเมือง สงคราม สิ่งยั่วยุ และอันตรายเกินกว่าที่จะคาดเดาอนาคตได้ หากเขายังดึงดันจะครองรักกับเธอให้ได้ เท่ากับดึงเอาหญิงสาวเข้ามาสู่อันตรายใหญ่หลวงที่มากเกินกว่าที่เขาจะคะเนได้ วานาอันจะกลายเป็นเป้าหมายหลักของศัตรูทุกคนของอิสฮาน เธอจะเป็นจุดอ่อนที่ทำให้เขาเพลี่ยงพล้ำโดยง่าย จากแรงกดดันรอบด้าน เป็นไปไม่ได้เลยที่พวกเขาจะอยู่ด้วยกันได้อย่างมีความสุข แม้ความรักที่มีจะมั่นคงแค่ไหน แต่ในความเป็นจริงของมนุษย์ พวกเขาจะเหมือนกับตายทั้งเป็น เพราะไม่อาจได้รับการยอมรับจากคนรอบข้าง หรือกว่าจะได้รับพวกเขาก็ต้องผ่านความทุกข์ระทมอย่างแสนสาหัส ขณะที่หากเขาเลือกซูไลก้า แม้จะต้องเหมือนตายทั้งเป็นที่อยู่กับคนที่ไม่ใช่เจ้าของหัวใจของตน แต่ซูไลก้าเป็นหญิงสาวที่เข้มแข็ง ฉลาด มีความกล้าหาญ และสามารถสนับสนุนเขาได้ในสิ่งที่วานาอันอ่อนโยนเกินกว่าจะตัดสินใจทำได้ เธอจะทำให้เขากลายเป็นพระราชาที่แข็งแกร่ง และประชาชนทั้งสองประเทศสามารถอยู่ได้อย่างมีความสุข ทั้งหมดมันขึ้นอยู่กับว่าอิสฮานจะเลือกอะไร ระหว่างภาระหน้าที่ต่อบ้านเมือง หรือละทิ้งทุกอย่างและวิ่งตามหัวใจของตนเอง แต่ไม่ว่าบทสรุปจะเป็นอย่างไร ผลลัพธ์ต้องมีใครคนหนึ่งที่ต้องเสียใจอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ หรือบางที อาจเป็นทั้งสามคนเลยก็ได้ ที่ต้องจมกับความรู้สึกผิด และความทุกข์ที่เกิดจากการกระทำและการตัดสินใจของพวกเขาเอง...

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ยอมรับตามตรงเลยว่าผมชอบทั้งสามเรื่องมากครับ อ่านแล้วมีความรู้สึกคล้อยตามจริงๆ เป็นนิยายที่มีครบทุกอารมณ์ ชวนให้ต้องติดตาม และมีอารมณ์ร่วมไปกับทุกฉากทุกตอนด้วย จริงๆแล้วความรักของทั้งสามเรื่องมีความแตกต่างกันออกไปในแบบฉบับของตน จะตัดสินว่าอะไรเหนือกว่าก็ใช่ที่ แต่ในเมื่อพี่จิงบอกให้เลือกที่ชอบที่สุดเพียงเรื่องเดียว ผมก็ขอเลือก...

Eternal Sunset (อิสฮาน - วานาอัน - ซูไลก้า) ครับ

เหตุผล : ผมว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่กระชากอารมณ์จากสูงสุดไปต่ำสุดได้อย่างดีที่สุด ทุกๆฉากมีการพลิกผันของสถานการณ์อยู่ตลอดเวลา ยากแก่การคาดเดาบทสรุป ทำให้ชวนติดตามและค้นหาอย่างมาก เป็นเรื่องเดียวที่ผมอ่านถึง 3 รอบ และลุ้นไปกับตัวละครด้วย แม้จะมีอารมณ์หดหู่ น่าเศร้าสลด ชวนอึดอัดใจอยู่บ้าง แต่ก็เป็นเนื้อเรื่องที่กินใจผมที่สุดแล้วครับ ส่วนหนึ่งเป็นเพราะผมชอบซึ้งกับความรักแนวนี้ด้วย และมักจะเห็นใจกับผู้ไม่สมหวังเสมอ เรื่องนี้ผมไม่มองว่าใครผิดเลย แต่ละคนมีวิธีแสดงออกที่ไม่เหมือนกัน แต่สุดท้ายก็จบลงในจุดหมายเดียวกัน คือ การแสดงความรักต่อคนที่ตนรัก แม้บางครั้งจะผิดศีลธรรมและความถูกต้องไปบ้าง แต่ความรักนำมาซึ่งความโลภ ความโกรธ ความหลง ย่อมทำให้คนตกอยู่ในวังวนแห่งกิเลสได้ง่าย จึงไม่อาจกล่าวโทษใครได้เพราะความรักเป็นสิ่งที่สวยงาม และมีคุณค่าในตัวมันเองเสมอ...

ปล. ขออภัยด้วยนะครับถ้าเขียนยาวไป อินจัดไปหน่อย

[Destiny~12829]

Eternal Sunset

โหวตให้เรื่องนี้ครับ เพราะเป็นการแสดงให้เห็นว่า ความรักของผู้ชายคนหนึ่งที่มียึดมั่นต่อหญิงที่ตนรักนั้น ต่อให้ต้องพบเจอปัญหาและอุปสรรคใดๆ ก็จะผ่านมันไปได้ แม้ว่าหนทางนั้นจะยากลำบากเพียงใดก็ตาม ขอเพียงเรามีความเชื่อใจและยึดมั่นในรักแท้ของตน รักนั้นจะนำพาไปสู่หนทางที่มันควรจะเป็นเอง
เรื่องนี้้ผมว่าทั้งสามคนนั้นต่างคนต่างก็รับความทุกข์แสนสาหัสกันหมดนะครับ แต่คนที่หนักสุดผมว่าอิสฮาน แม้ว่าบางคนจะบอกว่าซูไลก้า...

สำหรับอิสฮานแล้ว เวลา 7 ปี มันไม่ใช่เวลาสั้นๆเลยสำหรับเด็กหนุมที่ยอมเสียสละมาตลอดทั้งชีวิต
ทั้งยศฐาบรรดาศักดิ์ ทั้งเวลา แม้กระทั่งยอมทิ้งรักแท้ของตนไว้ด้านหลังเพื่อพิสูจน์ให้ทุกคนในอาณาจักรซาโลมรวมถึงทั้งทวีปเมอร์ริเซียประจักษ์ว่า กฏนั้นสามารถเปลี่ยนแปลงและยืดหยุ่นได้หากคนเราไม่พยายามให้กฏนั้นรัดตรึงจนเกินไป ขอเพียงมีความเชื่อมั่นในเสียงที่หัวใจของตนเรียกร้อง กฏนั้นย่อมเปลี่ยนไปได้เสมอ
การที่ต้องอยู่กับผู้หญิงที่ตนเองไม่ได้รักในเชิงคู่รักเป็นเวลาขนาดนั้นจำเป็นต้องอาศัยกำลังใจและความยึดมั่นเป็นอย่างมาก แต่กระนั้นก็ตามกำลังใจของเขาก็อยู่ไกลแสนไกลเหลือเกิน เท่านั้นยังไม่พอยังถูกหญิงผู้นั้นทำลายน้ำใจของตนอย่างรุนแรงจนเกือบสิ้นพระชนม์ สงสารอิสฮานจับใจ...

แต่ก็เป็นที่น่าสงสารกับฝ่ายซูไลก้าเช่นเดียวกัน ที่ยอมทำเพื่อชายที่ตนเองรักมาจนเป็นเวลาถึง 7 ปี ทั้งตามใจ พยายามเอาใจ ช่วยแบงเบาภาระ พยายามทำให้อิสฮานมีความสุขทุกๆอย่าง ถึงสุดท้ายก็พยายามจะตีตราแสดงความเป็นเจ้าของอิสฮานให้กับตนเอง แต่ผลที่ได้รับกลับเป็นการแสดงถึงความไม่พอใจของอิสฮาน...

ส่วนวานาอันก็ทำให้ทราบได้ว่า ความเชื่อใจของตนที่มีต่ออิสฮานนั้นได้ข้ามผ่านการเป็นเพียงคู่รักธรรมดาๆไปแล้ว เธอจะไม่มีวันลืมเขาแน่นอน และ ต่อให้ต้องรอนานกว่านี้หรือรอตลอดไปก็ทำได้ การพิสูจน์ความรักของวานาอันอาจจะดูสั้นๆเพราะเธอไม่ค่อยมีบทบาทในเรื่องนี้ แต่หากมาพิจารณาดีๆแล้ว อาจเป็นเพราะว่าเรื่องนี้ไม่มีตัวละครอื่นแทรกเข้าไปหาวานาอันเลย ปัญหาทางนี้เลยค่อนข้างจะคลี่คลายได้ง่ายกว่าสองคนด้านบน




แ่ต่แอบโหดนิดนึงนะครับ ซูไลก้าท้องป่องเลยทีเดียว สงสัยตอนมอมยาอิสฮานเจ๊แกแอบแวะไปร้านเจ๊เล้งดอนเมืองไปซื้อยานอนหลับชนิดมอมช้างมา

ซูไลก้า: อิสฮาน ช่วงนี้เรากินเยอะไปอ่ะเลยเบื่ออาหารเดิมๆ อยากเปลี่ยนไปกินอาหารที่ดีต่อสุขภาพมั่งจัง
อิสฮาน: เออพอดี ถ้ากินเข้าไปแล้วอวบแบบพระนางเนโรเดียสก็สนับสนุนนะ คุณธออึ๋มกว่าวานาอันยอดรักของข้าซะอีก กรึ๋ยๆ...

[pessimist]

ชอบอิสฮาน วานาอันเพราะมันสื่อถึงนิยามความเป็นsmnยุคคลาสิกได้ดีที่สุด
ผมว่าตัวตนของsmnอยู่สงครามสี่อณาจักร เเละคู่นี้ค่อนข้างสัมพันธตามท้องเรื่อง
เเละยุคนั้นเเสดงให้เห็นถึงความสนุกเเละเเฟนตาซีของsmnได้ดีที่สุด

[jadelovearts]

โหวตให้ ซูไลก้า - อิสฮาน - วานาอัน

เหตุผล คือ มันตรงกับชีวิตจริงของเราเอง

"การไม่ประสบความสำเร็จในชีวิต ก็เหมือนกับความรักที่ไม่ได้รับการตอบสนอง เเต่ท้ายที่สุด ชีวิตก็ยังต้องก้าวต่อไป ..."

[Baifern]

เฟบรอน กับ โรสแมรี่ ^_^ เพราะว่าชอบความรักที่บริสุทธิ์ใจที่อยากให้คนที่เรารักมีความสุข

[.:[1st-clazz]SHOP:.]

โหวตให้ Zuleika เลยครับ

"บางคนอาจเห็นว่าหลงงมงาย แต่ผมเห็นความพยายามมากมายของเธอ"

ชีวิตจริงจะหาได้ซักกี่คนที่ทำได้ขนาดนี้ ดูเขาพยายามมากๆ แม้ไม่สมหวังก็ตาม
และสุดท้ายก็รักเขาข้างเดียวต่อไป..

[P_gik]

ให้ Always ไปละกัน

ผมว่ามันเป็นเรื่องที่ Softๆ อ่านแล้วเพลินดีครับ

แล้วก็แสดงถึงความเป็นคนดีที่มีความรักต่อผู้หญิงคนหนึ่ง แล้วพอใจกับการทำให้เค้ามีความสุขแม้ตัวเองจะไม่ได้ครอบครองก็ตาม

[BeoWolf]

ฟาบรอน-โรสเมรี่ ครับ

เป็นรักที่แสนธรรมดา ที่แสนจะโรแมนติก

[Mystalgika MKIII]

Waltz of Harmony : จากคติที่ "หน้าที่" สำคัญกว่า "หัวใจ" ทำให้ความรักครั้งนี้เป็นอะไรที่ทรมานเต็มกลืน กับการพยายามควบคุมตนให้ทำตามหน้าที่ต่อไป แต่ในใจลึกๆ นั้นยังคงโหยหาและหวังในความรักด้วยใจรักและใจปรารถนา

[KOMODO-HUNTER]

Eternal Sunset นะ
อยากจะบอกว่าคนที่ชอบที่สุดในเรื่องนี้คือ Zuleika นะ ทำได้ทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อความรักที่มีต่อชายคนหนึ่ง
แต่แล้วถึงไม่ได้คู่กัน แต่รับรองว่า Zuleika จะต้องทุ่มเทความรักทั้งหมดให้กับลูกของ Ishan แน่นอน
เห็นภาพซ้อนทับกับ Nerimor ทันที

พอดีอินกับเรื่องของคนกำลังมีลูกน่ะ เหอะๆ

[bodin]

(อิสฮาน - วานาอัน)
เป็นความรักที่ยากที่จะเลือกครับอิสฮานจะเลือกใครระหว่างเจ้าหญิงแห่งฟูดินันหรือลาซาลได้ลุ้นมากกว่าคู่อื่น

[_[Fly>>Away]_]

โหวตให้ Waltz of Harmony ครับ

เพราะเรื่องนี้ทำให้รู้ว่าชีวิตที่ขาดความรักย่อมขาดความสุข ความรักก็เป็นสิ่งสำคัญอย่างหนึ่งในชีวิตครับ
ไม่ควรเลือกใช้ชีวิตที่ขาดความสุข หากไขว่คว้าได้ก็ควรรีบคว้าไว้ถ้าปล่อยมันผ่านไปอาจเสียใจไปตลอดชีวิต