"กระชับมิตร
ขำขำ
ไม่คิดอะไรมาก"
ขำขำ
ไม่คิดอะไรมาก"
ผู้เล่นเกมการ์ดอย่าง 'ซัมมอนเนอร์ฯ' ให้นิยามคำว่า 'ไม่คิดมาก' ไว้ว่าอย่างไรหรือ?
เป็นคำถามที่เพลเยอร์ทำตัวไม่ปรกติคนหนึ่งอย่างผมได้ฉุกคิดขึ้นได้เมื่อไม่นานมานี้เองครับ
เมื่อราวๆไม่กี่เดือนมานี้ ผมได้มีโอกาสเล่นการ์ดซัมมอนเนอร์ฯกับเพลเยอร์ต่างกลุ่มที่ร้าน 'สิบสองราศี' ที่ตั้งอยู่ตรงข้ามกับโรงเรียนลาซาลครับ
ที่นั่นมีเพลเยอร์ที่จัดได้ว่า 'มีความหลากหลายทางชีวภาพ' สูงที่สุดเลยก็ว่าได้ ไม่ว่าจะเป็นเด็กวัยเรียนธรรมดา เจ้าอ้วนพุงพลุ้ยที่มีน้ำหนักราวร้อยกิโล ไอ้แว่นที่เรอได้เรอดีอยู่ตลอดเวลา มนุษย์เงินเดือนที่ชื่นชอบแอนิเมชั่น คุณครูหัวความคิดใหม่ หรือแม้กระทั่งเด็กผู้หญิง!!! ต่างกับแหล่งเดิมที่ผมเคยสิงสถิตอยู่ยิ่งนัก และดูเหมือนว่าสถานที่แห่งนี้จะกลายเป็นที่สิงสถิตที่ใหม่ไปเสียแล้ว
ผมคลุกคลีกับคนกลุ่มนี้มาได้พักหนึ่ง จนกระทั่งวันหนึ่ง รุ่นน้องตัวเล็กคนหนึ่งที่เป็นเหมือนผู้นำกลุ่มพวกเรา เขาชื่อว่า 'ฟง' ครับ ฟงจัดเด็คตุ๊กตามาเล่นกับพวกเรา ด้วยความ 'งง' ของเด็คตุ๊กตาทำให้ผมและคนอื่นๆสู้ได้ลำบากยากเย็น บ้างก็ถึงกับขยาดไปเลยก็มี
ในขณะที่ผมกำลังต่อกรกับตุ๊กตาของฟงอยู่นั้น ผมตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบอย่างเห็นได้ชัด ด้วยทรัพยากรณ์ของมือ สนาม และเอ็มพีคอสในการเคลื่อนกระบวนเกม สนามฝ่ายฟงสามารถใช้ 'ตุ๊กตาไล่ฝน' (The Doll, Shadow Weapon) ไล่กวด 'อิสฮาน' และผองเพื่อนของผมที่ยืนหลบอยู่หลังบังเกอร์ได้อย่างไม่ยากเย็นนัก ในขณะที่ผมกำลังนั่งเค้นสมองเพื่อคิดวิธีจะต่อกรกับตุ๊กตาไล่ฝนอยู่นั้น เจ้ารุ่นน้องหัวแคลนก็ได้บอกกับผมประมาณว่า "ไม่ต้องคิดมากหรอกพี่ ผมเล่นขำขำ"
ในใจผม ณ ตอนนั้นคิดเอาไว้ว่า "มึงก็อย่าตีกูสิ..."
จนกระทั่ง 'มาสเตอร์สขิล' เพลเยอร์ที่น่าจะอาวุโสที่สุดในกลุ่ม ได้นำเด็ค 'เซนทอร์ดิน' มาเล่นกับพวกเรา มาสเตอร์ฯกับฟงเล่นด้วยกันอยู่หลายเกม ผมที่นั่งเล่นอยู่โต๊ะข้างๆเล่นจบเกมพอดี หันไปเห็นฟงทำหน้ามึนๆก่อนที่ฟงจะบอกกับผมประมาณว่า "ผมแพ้ทางว่ะพี่" "มาสเตอร์ขัดผมรัวๆเลยอะ แบบพี่กล้วยเปี๊ยบเลยอะ" "มาสเตอร์มิสเขาจัดมาแก้ทางผมชัดๆ" ผมเลยตอกกลับไปว่า "ไม่คิดมากไม่ใช่เหรอ?"
"ผมคิดมากแล้วพี่!!!" ฟงตอบกลับมางี้
แล้วเมื่อลองจับฟงกับ 'โดนัท' ที่ดูเหมือนจะมีวุฒิภาวะต่ำที่สุดในกลุ่มมาเทียบกันดู
โดนัทเป็นอีกคนหนึ่งที่บอกว่าตอนเล่นไม่ได้คิดอะไรมาก ตีตีไป ช่างมัน แล้วก็แพ้อยู่บ่อยๆ จนดูเหมือนกับว่าโดนัทไม่ได้คิดอะไรกับการเล่นเลยจริงๆ แต่มีหลายครั้งแอบเห็นโดนัทนั่งหน้านอยด์ออกอาการอยู่เหมือนกัน ผมเลยคิดได้ว่า หรือแท้ที่จริงแล้วการ 'ไม่คิดมาก' ของผู้เล่นนั้นจะแปรผกผันตามรูปเกม ณ ขณะนั้น
ได้เปรียบมาก คิดน้อย ได้เปรียบน้อย คิดมาก
ฉะนั้น การที่เราบอกว่า 'ไม่คิดมาก' ไม่ได้หมายถึงการนำเด็คที่ดูไม่เหมือนเด็คมาเล่น ไม่ได้หมายถึงการเล่นแบบสบายๆเกินเหตุแบบโดนัท ไม่ได้หมายถึงการเริงร่าขณะได้เปรียบแบบฟง เพราะซัมมอนเนอร์ฯเป็นการ์ดเกมครับ ย่อมมีการคิด วิเคราะห์ สังเคราะห์ แยะแยะ แทบจะทุกกระบวนการของการเล่น ตั้งแต่เริ่มหยิบการ์ดมาใส่เด็คไปจวบจนถึงตอนที่เก็บการ์ดจากบนโต๊ะหลังเกมจบแล้ว
เราก็ยังต้องคิด!!!
'ไม่คิดมาก' ของซัมมอนเนอร์ฯ จึงไม่ใช่การ 'ไม่คิดมาก' ในกระบวนการเล่น แต่เป็นการ 'ไม่คิดมาก' ใน 'ผล' เสียมากกว่า
ชนะก็ยินดี แพ้ก็ดีใจ
ดีใจที่คู่แข่งได้สอนถึงจุดอ่อนของเด็คเราให้ได้เห็น เพื่อที่จะแข็งแกร่งขึ้นในเกมถัดๆไป
เล่นได้ก็เล่นไปเถิด คิดได้ก็คิดไปเถิด เต็มที่ได้ก็เต็มที่ไปเถิด
และยินดีต้อนรับผลทุกครั้งไป
ผมไม่คิดอะไรอยู่เเล้วฮะพี่ชาย ในเมื่อมันเป็นเกมชนิดหนึ่งก็ต้องมีชนะมีเเพ้ธรรมดา เเต่เมื่อเเพ้เยอะๆก็ใช่ที ก็ต้องอยากชนะ เป็นธรรมดา 
