[Administrator2]

ประกวดเรียงความ เรื่องราวประทับใจจากSMN

เพียงเขียนเล่าเรื่องราว จากประสบการณ์ของคุณเอง ที่มีความรู้สึกที่ดี หรือเรื่องน่าประทับใจ ที่มีความเกี่ยวข้อง หรือมีที่มาจาก การ์ดSMN หรือ จากการเล่นการ์ด SMN

ไม่จำกัดความยาว

โพสในกระทู้นี้


ที่1ได้รับ
-การ์ด Holy Blue Sea Angel
-การ์ด Ziz Foil
-การ์ด Holy Votaress
-เงินในบอร์ด 10,000 ออเรียส
-นำบทความลงนิตยสารไวเซอร์ (ลงชื่อจริงนามสกุลจริงที่ใช้สมัคร)

ที่2ได้รับ
-การ์ด Holy Blue Sea Angel
-การ์ด Ziz Foil
-เงินในบอร์ด 5,000 ออเรียส

ที่3ได้รับ
-การ์ด Holy Blue Sea Angel
-การ์ด Ziz Foil
-เงินในบอร์ด 3,000 ออเรียส

รางวัลชมเชย5รางวัลได้รับ
-เงินในบอร์ด 3,000 ออเรียส

หมายเหตุ บุคคลท่านอื่นอาจได้ลงนิตยสารWiser ด้วย ผู้ที่ได้นำไปลงWiser จะได้รับ Holy Votaress (Treasure 177) 1ใบ

หมดเขตประกวด 20 กันยายน 2009

[King of Felasia]

ก็ตั้งแต่ตอนราวๆ 9 ขวบได้เห็นการ์ด summoner master วางแผงอยู่ตรงร้านหนังสือ เราก็คิดว่ามันเป็นการ์ดแบบใหม่ที่มีวิธีการเล่นและรายละเอียดที่แปลกใหม่กว่าการ์ดเกมที่เราเล่นอยู่หลายอย่าง ทำให้เรามีความสนใจมาก เลยลองซื้อมาเล่นดู ก็เห็นว่ารูปภาพของการ์ด summoner master นั้น สามารถออกแบบได้สวยงามและน่าเก็บสะสม รวมทั้งมีวิธีการเล่นที่น่าสนุกและแปลกใหม่ ผมจึงสนใจในการ์ด summoner master ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา

ต่อมา เมื่อผมได้เล่นการ์ดนี้กับเพื่อนๆ ก็ได้รู้ว่า เอ๊ะ ทำไมตั้งแต่เปิดเทิอมมา เราไม่สนิทกับเพื่อนคนนี้เลย แต่พอมาเล่นการ์ด summoner master ด้วยกันทำไมเขาถึงเปลี่ยนเป็นคนละคนอย่างนี้ ผมในตอนนั้นก็ยังเป็นแค่นักเรียนประถมอยู่เลยครับ เลยยังไม่เข้าใจมากนัก แต่ผมก็รู้ว่า การ์ด summoner master นี้สามารถเล่นทั้งแบบ 1 ต่อ 1 และเป็นแบบกลุ่มได้ ผมสนุกมากสำหรับการเล่นการ์ดเกมชนิดนี้ อีกทั้งยังได้เพื่อนๆ มาเข้ากลุ่มด้วยอีกหลายคน รวมทั้งพี่ๆ น้องๆ ก็มาอยู่ในกลุ่มนักเล่นการ์ด summoner master กับเราด้วย ในใจเราเห็นว่า การ์ด summoner master นั้นมีสเน่ห์อยู่อย่างหนึ่ง คือสามารถทำให้ผู้ที่เล่นเกิดความคิดแบบใหม่ที่ไม่เหมือนใคร เหมือนๆกับตอนที่ทุกท่านเล่นการ์ดกันอยู่แล้วเปลี่ยนแผนจากอย่างหนึ่งไปยังอีกอย่างหนึ่งแบบสิ้นเชิงเลยนะครับ บางท่านอาจจะยังไม่รู้ตัวว่าตนเองมีระบบการเล่นแบบใหม่ซึ่งเป็นแบบที่เราไม่เคยนึกฝันในระหว่างที่เรากำลังเล่นการ์ดกับเพื่อน ซึ่งถ้าเกมชนิดนี้เป็นเกมจำพวกการ์ดชนิดอื่นๆ เราคงไม่มีโอกาสทำได้เต็มที่เหมือนการ์ด summoner master แต่ก็มีสาเหตุบางประการที่ทำให้ผมต้องเลิกเล่นการ์ด summoner master ในตอนที่ผมเรียนจบชั้น ป.5 ด้วยเหตุผลที่แม่ผมบอกว่า มันไร้สาระ ผมก็ไม่รู้ว่าแม่ของผมท่านรู้ได้อย่างไรว่ามันไร้สาระ ท่านเคยลองเล่นการ์ดเกมชนิดนี้ดูไหม ถึงได้บอกว่าไร้สาระทั้งๆที่ทำให้เด็กมีความคิดที่เป็นแบบฉบับของตนเองอย่างนี้แล้ว ต่อมา...ผมอยู่ชั้น ม.2 ผมได้กลับมาเล่นการ์ด summoner master อีกครั้ง หลังจากที่ไม่ได้เล่นมาเกือบ 4 ปี ผมที่เพิ่งจะกลับมาเล่นก็ได้รู้ว่า เอ๊ะ เมื่อก่อนการ์ด summoner master ไม่ได้ซับซ้อนอย่างนี้นี่นา และมีการ์ดแปลกๆ ใหม่ๆ ที่ผมไม่เคยเห็นออกมาเป็นพรวนๆ ทำให้ผมรีบเก็บเงินไปซื้อเด็คมาเป็นของตนเองอยู่เด็คหนึ่ง นั่นคือเด็ค kobold ผมก็ไกลับมาเล่นกับเพื่อนๆอีกครั้งเมื่อพวกนั้นรู้ว่าผมกลับมาเล่น summoner master ทำให้ความรู้สึกสมัยเด็กของผมกลับมาอีกครั้ง และทำให้พวกเราสามารถเล่นการ์ด summoner masterกันอย่างแต่ก่อนได้ และจะเป็นเช่นนี้ตลอดไป

อยากขอขอบคุณทีมงาน santoninogame ที่ได้สร้างสรรค์การ์ดเกมที่มีคุณภาพและมีความแปลกใหม่อย่างนี้เสมอไป และขอให้สร้างสรรค์ผลงานที่มีคุณภาพอย่างนี้ต่อไป และขอให้ทีมงานทุกคนมีสุขภาพแข็งแรงและไม่เจ็บป่วย เพื่อให้สามารถสร้างสรรค์ผลงานอย่างนี้ได้เต็มที่และตลอดไป ขอขอบคุณเป็นอย่างสูงครับ

จิรายุ จิรมหาโภคา

[domepetuszaa]

Summoner Master กับเรื่องราวที่ประทับใจ

ผมเริ่มเล่นการ์ดมาตั้งแต่สมัยชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ในสมัยนั้น ที่โรงเรียนผมในจังหวัดเชียงราย คนเล่นการ์ดกันเยอะมาก ไม่ว่าจะเป็น รามณาสูร , ยูกิ , Magic the Gathering ซึ่งผมก็เคยเล่นมาหมดทุกแบบ แต่ก็เบื่อและเลิกไปในที่สุด จนผมได้ไปเจอกล่องพรีคอน ชุด Exigency ผมเห็นแล้วรู้สึก สะดุดอย่างไรก็ไม่รู้ รูปลักษณ์ของกล่องดูคลังมาก ก่อนที่จะซื้อผมก็คิด นี้เป็นการ์ดของประเทศไหน ทำไมถึงมีความสวยงาม ละเอียดละออ เช่นนี้ แถมราคาเพียง 180 บาท ถูกกว่าการ์ดเกมส์อื่นๆ มากมาย เมื่อผมได้ซื้อกล่องพรีคอนนั้นมา จึงได้รู้ว่า นี้เป็นของคนไทยทำเอง !!!

จากนั้นเป็นต้นมาผมก็เริ่มเปิดซองแต่การ์ด Summoner Master ทั้งที่ค่าขนมผมได้วันล่ะ 30 บาทเท่านั้น ผมจึงเลือกกินอาหารกลางวัน วันล่ะ 10 บาท เหลือเงิน 20 บาทเก็บไว้ จนครบอาทิตย์หนึ่ง ก็จะสามารถเปิดซองได้ 2 ซอง ซึ่งทุกวันศุกร์ผมก็จะตื่นเต้นมาก ที่พอเลิกเรียนแล้วจะได้ไปเปิดซอง แต่ล่ะครั้งผมก็ลุ้นว่าการ์ดที่ออกมาจะสวยไหม โดยแทบจะไม่ได้ดูความสามารถของการ์ดเลย ผมก็ทำเช่นนี้เรื่อยมาจนมีการ์ดเยอะ จนสามารถไปเล่นกับพี่ๆ และเพื่อนๆ ได้จนเกิดกันเป็นสังคมคนเล่นการ์ดในโรงเรียน ได้รู้จักคนนั้นคนนี้ เล่นด้วยกันก็มีแพ้บ้างชนะบ้าง แต่ก็ไม่มีใครเสียใจกับความพ่ายแพ้ มีแต่ความสนุกที่ได้เล่นการ์ดกัน เดคของผมในสมัยนั้นก็คือ เดคไฟซาโลม ที่เพิ่มพลังไว ตีไวและแรง ทำให้ผมเล่นการ์ดชนะค่อนข้างบ่อย ซึ่งในปัจจุบันนี้ผมก็ยังเก็บการ์ดจากเดคชุดนี้ทั้งหมดไว้ ไม่ยอมขายไปเด็ดขาด และเมื่อสายสัมพันธ์ของรุ่นพี่และรุ่นน้อง เป็นกันไปได้ด้วยดี จนเมื่อถึงเวลาใกล้สอบปลายภาครุ่นพี่หลายๆ คนก็ได้มาติวหนังสือให้ผม ผมรู้สึกขอบคุณรุ่นพี่เหล่านั้นมากจริงๆ ที่ทำให้ผมมีความรู้เพิ่มขึ้นมากมายขนาดนี้ ซึ่งหลังจากการติวหนังสือกันเราก็จะพักผ่อนด้วยการเล่นการ์ดกัน ทำให้เราทุกคนผ่อนคลายและไม่เครียดในการติวหนังสือกัน เป็นเช่นนี้ไปเรื่อยๆ เมื่อผมเลื่อนขึ้นไปอีกชั้น ผมก็แนะนำรุ่นน้อง และช่วยติวหนังสือให้ด้วย พร้อมกับการเล่นการ์ด ไปเรื่อยๆ จนเมื่อผมเรียนอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 มาถึงตอนนี้คนเล่นการ์ดกลับน้อยลงและหันไปเล่นเกมส์ออนไลน์แทน ซึ่งผมก็เป็นหนึ่งในนั้นด้วย แต่กระนั้น ผมก็ค่อยซื้อซองการ์ด Summoner Master ประจำเพื่อสะสม ถึงแม้ว่าจะไม่ค่อยมีคนเล่นการ์ดกับผมแล้วก็ตาม แต่ความสวยงามของการ์ดก็ไม่อาจทำให้เพื่อนเลิกสนใจได้ จนกระทั่งผมสอบเข้ามหาลัยที่เชียงใหม่ได้ ตอนนั้นผมไม่ได้ติดตามข่าวสารเลยว่า ที่จังหวัดเชียงใหม่มีร้านการ์ดหลายร้านมาก เนื่องจากผมเรียนในคณะที่ยากและค่าเทอมแพง ผมจึงต้องสนใจแต่กับการเรียน ทำให้ผมต้องเลิกเล่นการ์ดไปโดยปริยาย

จนกระทั่งเมื่อเดือนเมษายน ปี 2552 ผมได้ไปเที่ยวกับเพื่อนของผมที่กรุงเทพฯ จนใกล้จะกลับบ้านแล้วเพื่อนผมขอแวะไปเข้าห้องน้ำที่ห้างๆ หนึ่งซึ่งระหว่างทางก็ได้มีงานเปิดซุ้มงานหนึ่ง ซึ่งดูใหญ่มาก ตอนแรกนั้นผมก็ไม่ได้สนใจ แต่พอเห็นสัญลักษณ์ S ตัวใหญ่ๆ ของ Summoner Master ผมตาโตทันทีและรีบเข้าไปในงาน โดยไม่รอให้เพื่อนของผมเข้าห้องน้ำเสร็จก่อน ซึ่งก็ทำให้ได้รู้ว่านี้คืองาน GO9 ซึ่งผมไม่รู้มาก่อนว่าเคยมีงานเช่นนี้ และไม่รู้เลยว่ามีการจัดแข่งที่ไหน จึงทำให้ผมมีความตื่นเต้น และมุ่งมั่นที่จะกลับมาเล่นอีกครั้ง การ์ดโปรโมทุกใบที่แจกในงาน ผมก็ไปเขียนชื่อรับทั้งหมดและให้เพื่อนไปเขียนชื่อรับการ์ดด้วย และซื้อหนังสือ Wiser มากมายหลายเล่มเพื่ออ่านตามข่าวสารของ Summoner Master และซองการ์ดชุดใหม่ๆ มากมาย งานนี้หมดไปหลายพันมาก ไม่ขอกล่าวนะครับ อาย จนเมื่อผมได้กลับมาที่เชียงใหม่ก็รู้สึกมีไฟ และรีบไปเปิด Special Pack 2 อย่างด่วนเลยครับ 2 Box ได้การ์ดใหม่ๆ มากมาย ทำให้ผมตื่นเต้นมาก และรีบเปิด box ชุดใหม่ๆ อีกเยอะเลย จนเมื่อถึงงานออนทัวร์ที่พันทิพย์เชียงใหม่ ในเดือนกรกฎาคม ที่ผ่านมา คนเชียงใหม่มาร่วมงานเยอะมาก ซึ่งในการแข่งขัน ผมยังไม่ค่อยรู้จักการ์ดใหม่ๆ มากนัก ทำให้เดคของผมค่อนข้างจะเก่าไปสักหน่อย ถึงแม้จะพัฒนามาแล้วก็ตาม จึงทำให้ผมแพ้รวดทุกตา แต่ผมก็ไม่ได้เสียใจ เนื่องจากยังได้รู้ว่ายังมีการแข่ง ดราฟวน 4 ซอง ตอนแรกผมก็ไม่รู้หรอกนะครับ ว่าเล่นกันอย่างไร แต่ก็สมัครไปก่อน ผมก็มึนๆ เล่นไปแล้วก็แพ้ แต่รู้สึกว่าจะมีให้สุ่มแจกการ์ดดีๆ ซึ่งก็คือ Solar Eclipse ภาพสุริยคลาสดูแล้วขลังมากๆ และที่สำคัญคือ ผมเป็นคนได้การ์ดใบนี้ เย้ ผมรู้สึกตื่นเต้นและโชคดีจัง แต่ก็ไม่ได้อ่านความสามารถของการ์ดเลย มัวแต่สนใจรูปภาพ จนเมื่อวันถัดไป ก็ได้มีการแข่งดราฟอีก ผมก็แข่งแพ้อีก แต่ก็กันสุ่มได้ Solar Eclipse ว้าว สุดยอด มางานคราวนี้คุ้มจริงๆ แต่ยังไม่หมดแค่นั้น ก่อนที่ผมจะมางานออนทัวร์ในครั้งนี้ ผมได้สมัคร สมาชิกนิตยสาร Wiser ไว้ด้วย 1 ชุด และภายในวันนั้นผมก็ได้ถูกสุ่มชื่อให้ได้รับการ์ด Ziz Foil ว้าว งานครั้งนี้สุดยอดจริงๆ

ตั้งแต่นั้นมาก็เป็นการจุดประการให้ผมเริ่มสะสมการ์ดฟอยล์ จนถึงปัจจุบันนี้ เดคมิสติกผมมีการ์ดฟอยล์เกินกว่าครึ่งเดคแล้ว และยังคงเก็บต่อไปเรื่อยๆ ทั้งยังมีแฟ้มสะสมการ์ดถึง 7 เล่มใหญ่และ 3 เล่นเล็กไว้คอยเก็บการ์ดอยู่ตลอดเวลา ที่สำคัญที่สุดตอนนี้ อยากได้ เดค แม่ลูกมากมาย เพราะผมชอบการ์ดตระกูลซาโลมมากมาย ยังไงพรุ่งนี้ก็ต้องไปหาซื้อมาให้ได้แน่นอน และหวังอยากให้มีงานออนทัวร์ที่เชียงใหม่อีกครั้ง ในเร็ววันนี้ครับผม

[เจ้าพ่อเซี่ยงไฮ้]

เรื่องราวประทับใจจากSMN

ผมได้สัมผัสกับ SMN ครั้งแรกเมื่อสมัยตอนผมป.6 ต้องยอมรับว่าตอนนั้นผมซื้อตามเพื่อนครับ เห็นเพื่อนเล่นกันแล้วน่าสนุก
แต่จนแล้วจนรอดผมก็ไม่ได้เล่นกับใคร(เพราะยังเล่นไม่เป็นด้วย ซื้อตามกระแสเฉยๆ) เลยคิดว่าปล่อยให้มันผ่านไปแล้วก็เก็บกล่องพรีคอนน้ำยุคแรกที่เผลอซื้อตามกระแสมาไว้ในลิ้นชัก ..แล้วปิดตายไป

เหมือนโชคชะตาจะไม่ให้ผมทำเช่นนั้น เมื่อขึ้นม.1 ผมก็ได้พบกลุ่มเพื่อนที่เล่น SMN ที่โรงเรียน ทำให้ผมต้องไปค้นลิ้นชัก
แล้วกู้สิ่งที่เคยปิดตายนั้นออกมา.. จากที่เคยเล่นแค่กลุ่มเพื่อนกลุ่มเล็กๆที่โรงเรียน ผมก็ได้พัฒนาตัวเองด้วยการไปเล่นตามร้าน ไปแข่งตามงานต่างๆ แม้ช่วงม.1จะไม่จริงจังมากมาย จะยังไปเป็นหมูให้เค้าเชือดอยู่บ่อยๆ แต่ผมก็รู้สึกดีนะ ไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองควรจะเลิกเล่นเลย แม้จะต้องเสียเงินเพื่อซื้อการ์ด จับซองก็ตาม และอย่างน้อยผมคิดว่าผมโชคดี ..ที่พ่อเค้าสนับสนุนผม

เมื่อพ่อเห็นผมจริงจังกับการเล่นการ์ดมากขึ้น พ่อจึงอาสาไปส่งในทุกๆที่ที่ผมจะไปแข่ง และที่ทำให้ผมดีใจมากกว่านั้นคือ
..พ่อเค้าจะรอผมจนผมแข่งเสร็จ ไม่ให้ผมต้องกลับบ้านเอง ระหว่างพักพ่อก็จะคอยมาถาม หิวไหม? แข่งเป็นไงมั่ง? ถ้าชนะพ่อ
ก็จะคอยชมผม แต่ถ้าแพ้มาพ่อก็คอยให้กำลังใจ ..มันรู้สึกดีลึกๆครับ ที่ผมมีพ่อที่พร้อมจะสนับสนุนอยู่ตรงนี้ ทำให้ผมรู้สึกว่า
ผมไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวยังมีพ่อคอยหนุนหลังอยู่เสมอ

จนกระทั่งม.3 จากที่ผมเคยเป็นคนเล่นธรรมดา ผมก็เริ่มเป็นคนขายด้วยครับ สังคมการ์ดในตอนนี้ถือว่าดีที่สุดเลยครับ
ที่โรงเรียนก็มีเด็กเล่นทุกวัน วันศุกร์ก็ไปแข่งที่ศรีกัญญา วันเสาร์ก็ไปแข่งที่เซ็นปิ่น ช่วงนั้นชีวิตประจำวันของผมเป็นอย่างนี้
เหมือนมีคนมาวางแผนไว้เลย(ฮา)

เวลาล่วงเลยมาม.4-6 ช่วงนี้สำหรับผมคือยุคมืดครับ ผมสับสนตัวเองมากว่าจะเอายังไงดี จะเลิกเล่นแล้วขายทิ้งให้หมดดีมั้ย
หรือจะเล่นต่อดี เพราะช่วงนี้งานเยอะมากครับ กิจกรรมก็ไม่แพ้กัน เรียนก็กลับบ้านเย็น เหมือนผมไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับ SMN เลย
ด้วยสาเหตุนี้เอง ทำให้ผมต้องสับสนมากมายขนาดนี้

สุดท้ายที่ผมสับสนนั้น ผมก็เลือกที่จะเล่นต่อครับ ไม่รู้จะใช้คำไหนแทนได้นอกจากคำว่า "ผูกพัน" จริงๆ มันอาจดูเวอร์ไป
ในสายตาคนอื่น แต่สำหรับผมมันเป็นอย่างนั้นจริงๆ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าถ้าผมเลิกแล้วขายการ์ดทิ้งไปให้หมด ผมจะเอาเวลา
ไปทำอะไร เพราะที่ผ่านมาผมก็อยู่กับ SMN มาตลอด แล้วก็ไม่มีอะไรเป็นหลักประกันด้วยว่าถ้าผมเลิกไปแล้ว ..ผมจะไม่กลับมา
เล่น SMN อีก... จนตอนนี้อยู่ปี1แล้วผมก็ยังเล่นอยู่ ..และคิดว่าจะเล่นต่อๆไป

สรุปแล้ว สำหรับผม SMN เป็นสิ่งที่ทำให้ผมผูกพันครับ .. ผูกพันกับเพื่อนๆที่เล่นการ์ดทุกคน จำได้บ้าง ไม่ได้บ้าง แต่เวลา
ไปงานไหนก็จะคุ้นๆหน้ากันอยู่ :] ผูกพันกับการ์ดเกม รู้สึกได้เลยว่าถ้าขาดหายไปแล้วชีวิตมันจะดูว่างๆไปโดยปริยาย ไม่มีกระดาษขนาดเล็กพอดีมือให้จับ ไม่มีกระดาษที่มีรูปภาพและความสามารถให้เห็น ถ้าเปรียบกับคนการ์ด SMN คงจะเป็นเพื่อนสนิทที่คบกันมาเกือบ "ครึ่งชีวิต" แล้วล่ะมั้ง

สิ่งสุดท้ายที่ผมจะกล่าวถึงคือ SMN ทำให้ผมผูกพันกับ "พ่อ" ครับ แม้ตอนนี้พ่อจะไม่ได้ไปส่ง-รับเหมือนสมัยก่อนแล้ว
แม้ตอนนี้พ่อจะไม่ได้อยู่ข้างๆคอยชม,ให้กำลังใจผมแล้ว แม้ตอนนี้จะเหลือเพียงแค่ผมคนเดียวที่ต้องไปงานแข่งต่างๆคนเดียว แม้วันนี้จะเหลือเพียงแค่ความทรงจำ แต่..ความทรงจำดีๆที่มีกับพ่อโดยมี SMN เป็นสื่อกลางก็ทำให้ผมมีความสุขมากพอแล้วล่ะครับ


ศุภวิทย์ น้อมเกียรติกุล

[Manoch]

ผมได้เริ่มทำความรู้จักกับการ์ด SMN มาตั้งแต่อยู่ป.2 สิ่งที่ทำให้ผมได้รู้จักกับ SMN ครั้งแรกเลยก็คือ พี่ผมพี่ผมเป็นคนนำการ์ดที่เรียกว่า ซัมมอนเนอร์ มาสเตอร์ มาที่บ้านครั้งแรก ตอนแรก ตอนแรกผมก็สงสัยว่ามันคืออะไร พี่ผมบอกว่า นี่เป็นการ์ดเกมที่น่าเล่นมาก ผมจำได้ดีเลยว่า ใบแรกที่ทำให้ผมสนใจ SMN เลยคือ Heaven knight
Heaven knight ในสมัยนั้นเป็นการ์ดที่มีความสามารถสูงมากสามารถจบเกมได้อย่างรวดเร็วอย่างไร้ทางแก้ แลกเป็นการ์ดที่มีความสวยงามอย่างลงตัว ด้วยการที่เป็นอัศวินธาตุแสง ให้ความรู้สึกเหมือนเป็นอัศวินม้าขาวที่เคยเห็นในการ์ตูนสมัยนั้น และด้วย
ความที่ยังเด็กและซุกซนเอามากๆ เวลาที่พี่นอนหลับจึงแอบขโมยการ์ด Heaven knight นั้นไว้ดูเล่น ซึ่ง ณ ขณะนั้นยังเล่นไม่เป็น
ซึ่งนั่นก็เพียงพอแล้วที่ทำให้ผมสนใจการ์ดเกมที่มีชื่อว่า ซัมมอนเนอร์ มาสเตอร์ ผมได้เริ่มเล่นอย่างจริงๆจังๆตอนอยู่ ม.2 ซึ่งในเวลานั้นก็พอจะเก็บเงินค่าขนมไว้เปิดซองการ์ด ซื้อการ์ด เป็นของตัวเองได้แล้ว ณ เวลานั้นก็เป็นช่วงที่บ้าเล่นมากๆ ถึงขนาดว่ามีแข่ง
ที่ไหนผมก็ต้องลงแข่งด้วยเสมอไป แพ้บ้างชนะบ้างสลับกันไป และสิ่งที่ทำให้ผมได้ลงแข่งขันทุกครั้ง ไม่ใช่เพราะอยากแข่งอย่างเดียว แต่เป็นเพราะคนที่เล่นการ์ด SMN ส่วนมากเป็นคนดี เสมือนเล่นอยู่กับพี่น้อง การ์ด SMN ทำให้ได้รู้จักเพื่อนใหม่ๆมากมาย
ทำให้คนที่ไม่รู้จักกัน 2 คน ทำความรู้จักกันได้ง่ายๆ เพียงแค่ ''นายๆ เล่นการ์ดกันมั๊ย'' แค่นี้ทำให้เราได้เพื่อนใหม่แล้ว ไม่ต้องเสียเงินพาเพื่อนไปเที่ยว ไปอะไรต่างๆ และได้แลกเปลี่ยนความรู้ซึ่งกันและกัน นอกจากนั้นการ์ด SMN ยังเป็นการฝึกสมองด้วย
อย่างเช่น การจัดการ์ด จัดอย่างไรให้สามารถสู้กับฝ่ายตรงข้ามได้ จะจัดอย่างไรให้ชนะ แม้แต่การ์ดจั่วการ์ดเราต้องคิดด้วยว่า
ถ้าขึ้นอย่างนี้ แล้วจะเล่นอย่างไรให้ไม่แพ้แบบรวดเร็ว ให้ชนะฝ่ายตรงข้าม ถึงแม้การแข่งเพื่อหวังชนะวึ่งกันและกัน คนที่เล่น SMN
ทุกคนก็ยังมีน้ำใจนักกีฬา ขอบคุณกัน ไม่เยาะเย้ยผู้แพ้ ไม่แสดงความดีใจหรือเสียใจมากไปจนเกินเหตุ การ์ด SMN ยังสอนให้
เราได้ควบคุมอารมณ์ ทำให้คนที่เล่นการ์ด SMN ทุกคนเป็นคนที่ใจเย็นและมีสมาธิ
การ์ด SMN นั้นไม่ใช่สิ่งไร้สาระ เป็นสิ่งที่มีประโยชน์ต่อคนที่เล่น ถึงแม้จะต้องเสียเงินบ้าง และมันก็คุ้มเพราะ เราได้ทั้งเพื่อน
ความสนุก ความทรงจำดีๆถึงการแข่งครั้งต่างๆ ที่ได้พบเพื่อนมากมายก็อยากจะเก็บไว้ให้นานที่สุด และสุดท้ายอยากจะขอบคุณ
ทุกๆคนที่อ่านจนจบนะครับ ขอบคุณครับ

[Exocet]

เรื่องราวประทับใจจาก SMN
ณ ตอนที่ผมเริ่มเล่น การ์ด summoner master ผมก็อายุได้ประมาณ 7 ปี ผมได้รู้จักการ์ดนี้มาจากรุ่นพี่ ที่อายุห่างกัน 7 ปี พี่ผมก็บอกว่า "เอ้า ! พี่เลิกเล่นแล้วน้องจาเอาไปเล่นต่อไหมล่ะ " ผมก็ได้แต่ยืนอึ้งและนึกสงสัยว่า
"เอ นี่มันการ์ดอะไรอ่ะ - -*" แต่ผมเห็นว่าการ์ดมีรูปภาพที่มีลวดลายสวยงาม(คือสวยดีนั่นล่ะ) ก็เลยเก็บไว้ก่อน ใส่กล่องเอาไว้ (คือตอนนั้นยังไม่รู้เลยว่าการ์ดนี้คืออะไร แล้วก็ เล่นไม่เป็นด้วย) และแล้ววันเวลาก็ผ่านไป ผมก็อยู่ชั้น ป.5 แล้วเห็นเพื่อนๆเล่นการ์ดกัน ก็เลยอยากเล่นบ้าง พอผมเข้าไปดูก็รู้ว่า (ไอ้อันนี้ มันการ์ดที่เราเก็บไว้ที่บ้านนี่หว่า - -*) ผมก็เลยลองเอาการ์ดของตนเองมาเล่น ซึ่งตอนนั้นก็เป็นการ์ดรุ่น Dividing Of 4 Kingdoms ที่ผมได้มาจากพี่ แต่ ณ เวลาที่ผมอยู่ ป.5 นั้น เข้าใจว่าการ์ดรุ่นนี้น่าจะเลิกจำหน่ายไปแล้ว ตอนที่ผมเล่นแรกๆ ก็แพ้ไม่เปนท่าเพราะยังเล่นไม่เป็นเท่าไหร่นัก แต่แล้วเพื่อนๆหลายๆคนก็พยายามสอนผมจนเล่นเป็น เรื่องราวทั้งหมดจึงเริ่มขึ้น...

หลังจากที่เล่นเป็นแล้วก็ยังเล่น แพ้อยู่ตลอด เพราะเป็นมือใหม่ ^^ ก็เลยยังไม่ค่อยมีความมั่นใจมาก (พูดได้ว่าสูญเสียความมั่นใจไปเลย) เพราะเเพ้ทุกคนในห้อง T T ผมจำได้เลยเห็นคนเขาพูดกันว่า "อยากเก่งต้องเปิดซองเอา" ผมก็ยังไม่รู้ว่าซองคืออะไร แต่ลองไปที่ร้านดู เเล้วถามว่า "มีซอง summoner master ขายหรือเปล่าครับ" เจ้าของร้านก็บอกว่า "เอาซองอะไรล่ะ ??" ผมก็งงจากนั้นบอกไปว่า "หยิบมาสักซองเถอะครับ" (ตอนนั้นยังไม่รู้เลยว่ามีซองอะไรบ้าง นึกว่าเหมือนๆกันหมด) แล้วก็หยิบมา 1 ซอง ซองละ 50 บาท ตอนนั้นคิดว่ามันแพงมาก เพราะยังเป็นเด็กอยู่ (หลังจากขึ้น ป.6 แล้วจึงรู้ว่า มันคือซอง Merrisia 2) พอเปิดซองมาแล้วก็มาให้เพื่อนดูว่าการ์ดที่ได้มาดีหรือไม่ เพื่อนก็บอกว่าดีนะ จำได้เลยใบแรกที่ได้คือ Series Falcon ซึ่งเป็นธาตุไฟ ใช้กับเด็คผมในตอนนั้นไม่ได้ คือเล่นเด็ค อังเดรกับอลาน่า ภาค Dividing อยู่ (เพราะมีการ์ดเเค่นั้นจริงๆ) หลังจากนั้น ก็เปิดซองไปเรื่อยๆ ห่างๆกันหน่อย เพราะยังไม่มีเงิน จำได้เลย ซองที่ 2 คือ Secondary Dividing Of 4 Kingdoms ซึ่งผมก็ได้การ์ดที่ใช้ได้มาเเต่ยังไม่ดีมาก จึงเปิดไปเปิดมาได้ ซีอุส กับ อาเทน่า มา คือตอนนั้นก็ยังไม่รู้อยู่ดีว่าใช้ยังไง เลยเก็บไว้ก่อน แต่ผมก็ยังกล้าที่จะเอาการ์ดไปเล่นที่โรงเรียน แล้วเริ่มสนิทกับเพื่อนคนอื่นๆมากขึ้น แต่ผมก็ไม่ได้หมกมุ่นอยู่กับการ์ดอย่างเดียว (ก็ถึงเวลาเรียนก็ตั้งใจเรียน ถึงเวลาเล่นก็ตั้งใจเล่น) จนอยู่มาวันหนึ่ง ผมก็เล่น summoner master ชนะเพื่อนคนหนึ่ง เพื่อนก็บอกว่า "เก่งขึ้นเยอะเลยนะเนี่ย" ผมดีใจมาก ความประทับใจนั้นยังคงส่งผลมาถึงทุกวันนี้ ^^ พอโตขึ้น ผมอยู่ชั้นมัธยม บุคลิกของผมก็เปลี่ยนไป กลายเป็นคนช่างวางแผน ผมจึงชอบเล่น summoner master มากเพราะได้วางแผน และคิดอย่างรอบคอบ รวมถึงได้ใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์อีกด้วย (ฝึกสมอง น่าจะทำให้ฉลาดขึ้นด้วยมั้ง) ตอนนั้นผมเปิดซองเเหลก ทำให้ได้การ์ดดีดีมาเยอะ แต่ผมก็ไม่ได้ซื้ออย่างเดียว มีขายเอาทุนคืนด้วย จึงไม่เสียเงินไปมากนัก ตอนนี้ผมย้ายโรงเรียนมาก็ได้ชวนเพื่อนๆคนอื่นๆมาเล่น summoner master กันด้วย จึงทำให้ผมมีเพื่อนสนิทมากขึ้นและเร็วขึ้น เล่นกันมันส์มากเลยครับ ก็คือเล่นกันแบบตีกันไป curse กันมา บู๊กันแหลกจริงๆครับ ทำให้ผมได้รู้ว่า การอยู่ในโลกไม่สามารถอยู่ได้ด้วยตัวคนเดียว เหมือนกับการเล่นการ์ดที่ไม่สามารถเล่นได้ด้วยตัวตนเดียวครับ และผมก็ภูมิใจมากที่ได้เล่นการ์ดผลผลิตของประเทศไทย

ผมขอขอบคุณผู้ผลิตและทีมงานการ์ด summoner master ที่ทำให้ผมได้ใช้เวลาและมีความรู้สึกที่ดีเหล่านี้ ผมคงเล่นการ์ด summoner master ไปอีกนานทีเดียว หวังว่าคงมีการ์ดรุ่นใหม่ออกมาเรื่อยๆนะครับ เพราะการ์ด summoner master นอกจากได้เล่นเพื่อฝึกสมองแล้วยังช่วยในการสานสัมพันธไมตรีกับคนรอบข้างอีกด้วยครับผม

ภูมิ์บดี ตวงรัตนพันธ์

[~VeEkUnG~]

ผมได้รู้จักการ์ดSummoner Masterโดยตอนนั้นผมยังอยู่ป.6ได้มีเพื่อนข้างบ้านมาชวนเล่นเค้าได้ให้เด็คผมยืมเล่นมาเด็คนึงซึ่งตอนนั้นเด็คมันไม่มีอะไรมากเพราะเพื่อนผมมันซื้อแค่สะสมไม่ได้มีคอมโบอะไรมากแค่แบ่งให้ผมเล่นเฉยๆซึ่งตอนนั้นที่ผมได้เล่นการ์ดSummoner Masterครั้งแรกนั้นผมรู้สึกสนุกมากผมจึงถามเพื่อนว่าซื้อได้ที่ไหนราคาเท่าไหร่เพื่อนผมจึงบอกที่ซื้อและบอกราคามาแต่ผมยังไม่ซื้อเพราะตอนนั้นผมยังไม่มีเงินเมื่อเวลาผ่านมาผมได้สอบเข้าเข้ามาอยู่ม.1ได้ผมจึงขอให้แม่ซื้อให้ซึ่งตอนนั้นเด็คที่ผมซื้อคือStarter Deck libraซึ่งตอนนั้นผมได้เอามาเล่นกับเพื่อนข้างบ้านผมอยู่เรื่อยๆและผมก็ได้เจอเพื่อนร่วมชั้นซึ่งเป็นนักเล่นการ์ดSummoner Masterเหมือนกันซึ่งตอนนั้นเพื่อนๆของผมเห็นผมเล่นการ์ดSummoner Masterกับเพื่อนผมทุกคนสนใจมากและทุกคนก็ได้เก็บเงินซื้อมาเล่นกันซึ่งตอนนั้นที่ห้องผมมีคนเล่นการ์ดSummoner Masterประมาณ4คนเพื่อนที่ผมรู้จักคนแรกที่เล่นการ์ดSummoner Masterเป็นจึงชวนไปที่ร้านที่นึงซึ่งตอนนั้นผมอยู่ประมาณม.2กว่าๆซึ่งร้านนั้นชื่อร้านShade of Merrisiaตอนนั้นผมอยากได้เด็คใหม่มากๆผมจึงถามพี่เจ้าของร้านว่ามีเด็คอะไรเล่นง่ายๆมั่งพี่เค้าจึงจัดเด็คแมลงมาให้ซึ่งมีแต่Obsidian Beetleเป็นตัวหลักแต่ไม่ได้ใส่Bug Tamerเพราะผมยังเล่นไม่เก่งเมื่อผมได้เด็คมาแล้วผมจึงเล่นกับเพื่อนๆเมื่อเล่นมาเรื่อยๆซึ่งตอนนั้นมิติกผมเริ่มดีและผมก็อัพเด็คแมลงไปหลายครั้งแล้วจนมีBug Tamerผมจึงอยากเล่นเด็คใหม่นั่นก็คือเด็คบีธีมอสกับเลวีอาแทนซึ่งตอนนั้นยังไม่มีzizพี่เจ้าของร้านเค้าจึงจัดเด็คให้แล้วคิดในราคา300บาทซึ่งตอนนั้นผมลองเล่นแล้วมันเก่งมากแต่ผมยังไม่มีเงินผมจึงอดข้าวกลางวันมาซื้อเด็คนี้(กว่าจาครบ-*-)เมื่อเล่นไปได้เรื่อยๆแล้วสังคมSummoner Masterในห้องของผมก็เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆจาก4คนกลายเป็น6เพิ่มขึ้นมาเป็น8คนซึ่งตอนนั้นผมก็สนุกกับการ์ดSummoner Masterมากจนกระทั่งผมได้ยินพี่เค้าบอกว่ามีกาดที่ใช้กับเด็คของผมที่ผมเล่นอยู่ตอนนี้นั่นก็คือการ์ดzizซึงตอนนั้นมันราคาประมาณ250ผมอยากได้มากแต่พี่เค้าไม่มีขายผมจึงเก็บเงินมาเรื่อยๆจนกระทั่งครบ500บาทซึ่งตอนนั้นพี่เจ้าของร้านเค้ายังไม่มีการ์ดzizผมจึงพักเล่นการ์ดประมาณ3เดือนกว่าๆเพราะตอนนั้นปิดเทอมแม่ไม่ให้ผมไปที่ร้านจนกระทั่งเปิดเทอมขึ้นม.3พี่เจ้าของร้านเค้าก็ได้การ์ดzizมา2ใบผมจึงซื้อไว้และได้จัดเด็คจนครบซึ่งตอนนั้นผมเปิดซองSummoner Masterไปประมาณ60กว่าซองจัดเด็คไปก็หลายบาทอยู่จนกระทั่งถึงวันที่แข่งschoolผมจึงชวนเพื่อนๆของผมมาแข่งซึ่งวันนั้นที่ผมแข่งผมได้ที่3และได้การ์ดอลาน่าฟรอยมาแต่ตั้งแต่ผมเล่นการ์ดSummoner Masterมาผมยังไม่เคยไปงานของSummoner Masterเลยซักครั้งจนถึงปัจจุบันแต่งานGoครั้งนี้ผมจาได้ไปงานเป็นครั้งแรกเพราะแม่ผมอนุญาตใครอยากเล่นกับผมก็มาเจอกันได้นะครับที่งานGoที่จะถึงนี้บายคับ

[Blue~FraN]

ตอนผมรู้จักการ์ดนี้เนื่องจากเพื่อนชวนเล่นอะคับ รู้จักตอน ม.2 นี่เองแหละคับ ตอนแรกก็ไม่ค่อยเข้าใจเหมือนกันว่าเขาเล่นกันอย่างไง ก็เลยลองปรึกษาเพื่อนๆดู เพื่อนเลยให้คำแนะนำว่า "อยากรู้ ก็ลองเล่นสิ " ผมก็เลยไปกับเพื่อนที่ร้านเเห่งหนึ่งที่ อินฟินิท ปากน้ำ เพื่อนมันก็แนะว่าอยากเล่นเด็คอะไรลองถามพี่เขาดูสิ ผมก็บอกก็บอกด้วยความเต็มใจว่าอยากเล่นเด็คถูกๆ พี่เขาก็จัดให้เด็คหนึ่ง คือ เด็ค FISH ตอนนั้นชุด H.X II ยังไม่มา ก็เลยไปเรื่อยๆ ก็สนุกกับการเล่น การ์ด Summoner Master มาก เล่นทุกวัน ทุกวันก็เริ่มเซ็งๆ ก็เลยไปกับเพื่อนๆ ไปจัดเด็คใหม่ ตอนนั้นเป็นตอนที่อะไรอะไรก็ใหม่ไปหมด ผมได้มาเด็คนึง คือ เด็ค Plants ซึ่งเป็นเด็ค Control เด็คแรกของผมเลย พอเล่นนานวัน ก็เริ่มมีเพื่อนต่างโรงเรียน มีเพื่อนรุ่นพี่รุ่นน้อง ได้คุยเรื่องการ์ดกันอย่างสนุกสนาน ปรึกษาเรื่องการ์ด แล้วก็เล่นการ์ดกับคนอื่น ทำให้ได้เพื่อนหลากหลายมาก เเละเมื่อเข้าสู่ชั้น ม.3 ก็ได้ข่าวมาว่าจะมีการแข่ง School ผมและเพื่อนตั้งหน้าตั้งตาเรื่องการ์ดกันอย่างจริงจัง ได้เห็นการ์ดอื่นๆหลากหลายมากขึ้น ช่วงนั้นชุด H.X II เข้ามาพอดี ผมจึงถือโอกาส ปรับเด็ค Fish ซะเลย และก็หวังว่าจะติดอันดับโรงเรียนในการแข่ง School ในครั้งนี้ให้ได้ แต่ก็กลับแพ้เนื่องจากนอกจากเพื่อนผมในโรงเรียนเดียวกัน ยังมีรู่นพี่คนอื่น ทำให้รู้ว่าเราต้องปรับปรุงแผนในการเล่น และที่สำคัญ คือเราประมาท คู่ต่อสู้ จึงทำให้แพ้ -*- และเมื่อ เเพ้ ผมก็จะ เปิดซองการ์ดเป็นการคลายเครียด ซึ่งเพื่อนๆก็ทำแบบเดียวกัน เเละเมื่อวันใดที่ไม่ได้เล่นการ์ดก็รู้สึกสมองไม่ค่อยโล่ง เหมือนมันเป็นหนึ่งในชีวิตประจำวันไปซะแล้ว ละครับ การเล่นการ์ด Summoner Master เป็นกิจกรรมที่ใช้เวลาว่าง ยังฝึกสมองในการจดจำและคำนวณ นอกจากนี้ ยังต้องแบ่งเวลาเรียนและเล่นให้เหมาะสมด้วยนะครับ

[Kickz!]

วันแรกของผมที่พบ Summoner Master
ครั้งแรกที่ผมรู้จัก Summoner Master ก็ตอน ป.2 นี่แหละ ตอนนั้นยังไม่รู้ว่าเล่นยังไง แต่ก็สะสมเหมือนกับคนอื่นๆเพราะ
ว่าดูภาพแล้วสวยดี ซึ่งส่วนมากผมมักขอจากเพื่อนๆ เป็นการ์ดที่ไม่เก่ง เพราะแต่ก่อนผมว่า มันแพงสำหรับผมคือใบละ10-100บาท
ตอนที่มาเล่นจริงๆจังๆก็ตอนม.2นี่ล่ะครับ เด็คแรกที่ผมเล่นคือเด็คพีคอนโอดิลอน ของเพื่อน และเริ่มอยากจัดเด็คของตัวเอง
ตอนแรกผมก็ไม่รู้จะเล่นอะไรดี แต่บังเอิญ สายตาไปสะดุด ที่Amankris และ israfel เลยได้ข้อสรุปทันทีเล่นมังกรแสงแน่นอน!!
ในตอนผมเล่นไม่เก่ง เลยแพ้เพื่อนๆ ตลอด จนมาวันนึงก็ชนะจนได้!! จากนั้นก็เริ่มปรับเด็คมาเรื่อยๆจนเสร็จ!!
ผมเล่นเด็ตนี้นานพอสมควร(รวมถึงเวลาที่จัดด้วย)มิสติกก็เริ่มแข็งแล้ว แต่เคราะห์กรรม ก็เกิดขึ้นกับผม!!
ผมกำลังนั่งรถกลับบ้าน ด้วยความเห่อเด็คใหม่ที่จัดเสร็จ(เด็คAncalagon- -) เลยวางไว้ข้างตัวเพื่อไม่ให้หายพร้อมเก็บใส่กล่อง
แต่มันกลับล่อเป้า..การ์ดทั้งหมดของผมหายวับไปทันที กว่าผมจะรู้ตัวว่าเด็คโดยขโมยก็สายไปแล้ว แต่มันก็ไม่ได้ทำให้ความรักใน
Summoner Master ของผมลดลงแม้แต่น้อย ผมก็จัดเด็คขึ้นมาใหม่ ถึงกระทั้งตอนนี้เด็คใหม่ของผมยังไม่เสร็จก็ตาม
นับตั้งแต่วันแรกที่ผมเล่นSummoner Masterอย่าจริงจังผมก็ได้เพื่อนเพิ่มขึ้นใหม่มากมาย
จากตอนแรกในห้องผมมีคนเล่นSummoner Master 4-6 คน มันก็เพิ่มขึ้นจนเล่นมากขึ้นๆ
เรื่องราวความประทับใจใน Summoner Master ของผมมันไม่มากเท่าคนอื่นจากความเป็นมือใหม่ของผม
แต่ผมก็เชื่อว่าผมรักในSummoner Master ของผม ไม่น้อยหน้าใครเลย ขอบคุณครับ

[~[Y]uri~(H)en(T)ai~]

เรียงความเรื่อง Somoner master เปลี่ยนชีวิต
ก่อนที่จะรู้จัก Somoner master ผมเป็นเด็กที่ใช้เงินอย่างไม่บันยับบันยัง ใช่แบบสุรุ่ยสุร่าย เล่นการ์ดยูกิไปวันๆ ทำให้ผลการเรียนตกต่ำ และไม่ค่อยมีเพื่อน พอมาเล่นSomoner master ทำให้ผมรู้จักคนมากมาย ซึ่งราคาของการ์ด ก็จัดว่าไม่แพงมากนัก
ถ้าเปรียบเทียบกับการ์ดยูกิ ต่างกันมากๆ เมื่อก่อนผมจัดเด็คการ์ดยูกิไปประมาณ4,000 บาท ซึ่งเปลืองเงินมากๆ และการ์ดก็เป็นภาษาญี่ปุ่น ทำให้เข้าใจยาก พอได้มาเล่นSomoner master ผมรู้สึกว่าประหยัดรายจ่ายไปได้มาก และตัวการ์ดนั้น ยังเป็นแบบนอกกรอบ สวยงาม และเรื่องงบประมาณก็ไม่มากเช่นกัน พอมาเล่นSomoner master ทำให้ผมเริ่มมีรายได้ช่วยครอบครัวบางส่วน และยังเพิ่มเพื่อนได้อีกมาก ด้วยความสวยงามของตัวการ์ด ความเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว ทำให้น่าสนใจและน่าเล่นมาก
ตอนเริ่มเล่นแรกๆ ผมไม่มีทุนอะไรเลย ต้องขอบคุณผู้ปกครองที่สนับสนุนผมในการเล่นSomoner master ที่ให้ทุนผมจัดเด็คๆแรก สำเร็จ และเด็คนั้น ก็เป็นเด็คที่ผมภูมิใจ และจัดใหม่มาเรื่อยๆ แต่พอผมขาดการ์ดอะไรก็จะมีเพื่อนๆคอยให้ยืมแบ่งปันกันเสมอ
และถ้าไม่ใช่ของที่เด็คเราใส่ผมก็จะแบ่งให้เพื่อนที่ต้องการเสมอ Somoner master ยังช่วยสมานความเป็น้ำหนึ่งน้ำใจเดียวกันกับผมและเพื่อนๆอีกด้วย พอได้มาเล่นครั้งแรกที่โรงเรียนทำให้ผมได้รู้ว่า Somoner master เป็นการ์ดที่คนไทยทำเอง เราควรจะรณรงค์ มาซื้อของคนไทยทำรายได้เข้าประเทศกันดีกว่า และผมจะตื่นเต้นมากๆ เวลาเปิดซอง ผมจะได้ลุ้นว่ามีอะไรข้างในบ้าง
การ์ดข้างในจะสวยขนาดไหน จะรูปร่างอย่างไร เลเวลเท่าไหร่ซึ่งเป็นสิ่งที่น่าสนใจมากๆ และผมก็มีความฝันซักวันหนึ่งต้องเปิดให้เจอ Lucretia ให้ได้เพราะเป็นการ์ดใบโปรดของผม ซึ่งผมชอบมาก เป็นการ์ดที่ผมอยากสะสม และฝันว่าซักวันหนึ่งจะใส่มันให้เต็มหนึ่งหน้าแฟ้มของผมให้ได้ และผมยังมีและเพื่อนๆยังคอยเตือนผมว่าควรแบ่งเวลาในการเล่นการ์ดให้เหมาะสม กับการการเรียน ปรกติผมเป็นคนไม่ยอมส่งงาน ชอบหนีทะเลาะเถียงพ่อแม่ แต่พอมาเล่นการ์ดSomoner master ผมก็สุภาพขึ้น และงานแทบจะไม่ค้างเลย ทำให้ผลการเรียนดีขึ้น และสอบติดโปรแกรมวิทย์คณิตได้ ที่ผมมีทุกวันนี้ได้ต้องขอบคุณSomoner master คุณพ่อคุณแม่ และเพื่อนๆ ทุกคนเสมอมา สุดท้ายนี้ขอขอบพระคุณSomoner master มากๆ ที่คอยเกี้อหนุน ผมมาโดยเสมอมา สวัสดีครับ

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
load_beam@hotmail.com
thebeamsi@hotmail.com

[opptimist]

“อะไรนะ โตป่านนี้แล้ว ยังเล่นการ์ดอยู่อีกเหรอ”

นี่เป็นประโยคคำถามที่หลุดออกมาจากปากของผู้ใหญ่กลุ่มหนึ่ง เจือปนด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยแน่ใจและดูถูกดูแคลน ภายหลังจากที่ทราบว่า ผมยังเล่นการ์ดอยู่

กระดาษสี่เหลี่ยมหลายๆใบที่เรียกว่า “การ์ด” คัดสรรมาเป็นกองที่เรียกว่า “เดค” นำมาถือไว้ในมือ และจัดเรียงวางลงบนโต๊ะ การ์ดแต่ละใบมีภาพการ์ตูนหลากหลายแบบตามจินตนาการของผู้วาด ทั้งนักรบถือดาบ สัตว์ประหลาด เรือเหาะ มังกรยักษ์ หรือแม้กระทั่งเทวดา นางฟ้า หรือปิศาจมารร้าย การ์ดแต่ละใบถูกวาดอย่างพิถีพิถัน มีการลงสีอย่างสวยสดงดงาม จนทำให้ใครหลายคนรู้สึกทึ่งเมื่อได้รู้ว่าการ์ดเหล่านี้ถูกคิดค้นและผลิตโดยคนไทย

ย้อนเวลากลับไปเมื่อ 9 ปีก่อน… เด็กชายคนหนึ่งในวัย 13 ปี ซึ่งคลั่งไคล้หลงใหลในการ์ดเกมนี้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เพื่อนๆของเขาแนะนำให้เด็กชายคนนั้นได้รู้จักกับ Summoner Master

ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา เด็กชายคนนั้นใช้เวลาว่างของเขาทุกวันรวมถึงสุดสัปดาห์ไปกับการเล่นการ์ดกับเพื่อนบ้านหรือหากมีโอกาสได้ไปห้างสรรพสินค้ากับครอบครัว เด็กชายคนนั้นจะขอเวลาสักครู่หนึ่งเพื่อปลีกตัวเองออกมาและตรงดิ่งไปสู่ร้านขายการ์ด

ที่หน้าร้านขายการ์ด มีตู้กระจกใสขนาดใหญ่ ภายในตู้มีซองพลาสติก กล่องกระดาษ แฟ้มสะสม ซึ่งบรรจุการ์ดไว้สำหรับขายให้แก่ลูกค้า ภายในร้านมีการประดับประดาไปด้วยโปสเตอร์จำนวนมาก มีการเตรียมโต๊ะและเก้าอี้ไว้สำหรับต้อนรับนักเล่นการ์ดทุกสารทิศ บ่อยครั้งที่เขาสามารถใช้เวลาอยู่ในร้านขายการ์ดได้ทั้งวันโดยไม่รู้จักคำว่าเบื่อหน่าย เรียกได้ว่า “การ์ด” เปรียบเสมือน “เพื่อนแท้” และ “ร้านขายการ์ด” เปรียบเสมือน “บ้านหลังที่ 3” ของเด็กชายคนนั้นไปเลยก็ว่าได้

อย่างไรก็ตาม ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกใบนี้ย่อมเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา เพื่อนๆของเด็กชายคนนั้น เริ่มที่จะหันไปเล่นเกมออนไลน์กันหมด เนื่องจากสามารถเล่นคนเดียวที่บ้านได้และที่สำคัญคือ “ไม่ต้องเสียเงินค่าเล่น” เด็กชายผู้น่าสงสาร ยังคงยืนกรานที่จะเล่นการ์ดต่อไป พร้อมทั้งอารมณขุ่นเคืองที่เกิดขึ้นภายในจิตใจ “เกลียดเกมออนไลน์ เกมออนไลน์เอาเพื่อนเล่นการ์ดไปหมดเลย”

แต่ในที่สุดเขาก็ไม่สามารถที่จะต้านทานคำชักจูงของเพื่อนๆเหล่านั้นได้นานนัก เขาได้พาตัวเองเข้าสู่โลกของเกมออนไลน์… โลกที่เขาสามารถจะทำอะไรก็ได้โดยไม่ต้องคำนึงถึงผู้อื่น เด็กชายคนนั้นเปลี่ยนไปเป็นคนละคน หากวันใดก็ตามที่เขาไม่ได้เล่นเกมออนไลน์ หรือมีใครก็ตามมาขัดจังหวะการเล่นของเขา เขาจะรู้สึกหงุดหงิดและแสดงความก้าวร้าวออกมาโดยการสบถคำหยาบคาย หรือทำลายข้าวของ อนิจจัง... จิตใจของเด็กชายคนนั้นได้ถูกครอบงำด้วยความมืดที่แฝงตัวมากับเกมออนไลน์เสียแล้ว

วันหนึ่ง ทางบริษัทผู้เป็นเจ้าของเกมออนไลน์ ได้ประกาศให้มีการเก็บเงินค่าบริการโดยคิดเป็นชั่วโมงและรายเดือน ด้วยเงินค่าขนมอันน้อยนิด ทำให้เขาไม่สามารถที่จะเล่นเกมออนไลน์ได้อย่างต่อเนื่อง เขาจึงพยายามคิดหาทางออกเพื่อที่จะได้เล่นเกมออนไลน์กับเพื่อนๆของเขาต่อไป และเขาก็ตระหนักได้ว่า “ยังมีการ์ดที่ไม่ได้เล่นแล้วเก็บไว้อยู่นี่”

เขาจึงนำการ์ดของเขาไปขายให้แก่นักเล่นการ์ดคนอื่นๆ ซึ่งในวินาทีนั้นไม่มีคำว่า “เสียดาย” “เสียใจ” ในจิตใจของเขา ไม่สนใจความรู้สึกของการ์ดที่เคยเปรียบเสมือนเพื่อนสนิทของเขาเลยแม้แต่น้อย สิ่งเดียวที่มีอยู่ในจิตใจของเขาตอนนั้นก็คือ เพื่อนจอมปลอมคนใหม่ “บัตรเติมเงินเกมออนไลน์” เท่านั้น

แต่ทว่า เงินที่ได้จากการขายการ์ดก็ไม่สามารถช่วยให้เขาเล่นเกมออนไลน์ไปได้นานเท่าไหร่ ท้ายที่สุดแล้ว เขาก็ต้องเลิกรากับเกมออนไลน์ไปเช่นเดียวกัน

ถึงแม้ว่าในเวลานี้เขาจะเติบใหญ่เป็นชายหนุ่มในวัย 22 ปี แต่ทว่าภายในก้นบึ้งของจิตใจของเขา ความทรงจำดีๆระหว่างเขากับการ์ดเกม ยังคงไม่เคยลืมเลือนหรือจางหายไปตามกาลเวลา บ่อยครั้งเมื่อเขาหลับตาลงนอน เขายังฝันว่าตัวเขาเองกำลังเล่นการ์ดเกมอยู่อย่างสนุกสนาน

เมื่อเขาตื่นขึ้นมาและรู้ว่านั่นเป็นเพียงความฝัน เขารู้สึกเสียดายทุกครั้ง กับการตัดสินใจที่ผิดพลาดของตัวเขาเองเมื่อหลายปีก่อน เขาอยากจะย้อนเวลากลับไป เขาอยากจะพบกับเพื่อนคนเดิมอีกครั้งหนึ่ง เขาจึงได้ตัดสินใจที่จะไปร้านขายการ์ดแห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นสถานที่ที่ทำให้เขาได้พบกับเพื่อนเก่าอีกครั้งหนึ่ง

วันนั้นเขาทำได้เพียงแต่มองนักเล่นการ์ดกลุ่มหนึ่งกำลังเล่นกับเพื่อนเก่าของเขาอย่างร่าเริงสนุกสนาน
แต่แล้วก็มีนักเล่นการ์ดคนหนึ่งหันมาทางเขาและถามว่า “มีเดคไหมครับ”
เขานิ่งเงียบไปครู่หนึ่งเพื่อที่จะนึกหาคำตอบดีๆไปตอบนักเล่นการ์ดคนนั้น
“ไม่มีครับ”
นักเล่นการ์ดคนนั้นระเบิดเสียงหัวเราะออกมาก่อนพูดว่า “ไม่มีเดคแล้วมาร้านการ์ดทำไมเนี่ย ล้อเล่นนะครับ ฮ่าฮ่าฮ่า”
แม้ว่าเขาจะรู้สึกอับอายที่ถูกหัวเราะเยาะโดยนักเล่นการ์ดกลุ่มนั้น แต่ว่าเขาก็ยังรู้สึกดีที่เขาได้พบกับเพื่อนเก่าของเขาอีกครั้ง และถือว่าเป็นก้าวแรกของการเริ่มต้นใหม่อีกครั้งหนึ่ง ระหว่างเขากับ Summoner Master

2-3 สัปดาห์ต่อมา เขากลับไปร้านขายการ์ดแห่งนั้นอีกครั้ง ร้านขายการ์ดแห่งนั้นก็ยังคงมีนักเล่นการ์ดกลุ่มหนึ่งกำลังเล่นการ์ดกันอยู่เหมือนเคย แต่คราวนี้นักเล่นการ์ดคนเดิมไม่อยู่ เขาจึงค่อยๆเดินเข้าไปยืนดูเหล่านักเล่นการ์ด และก็มีนักเล่นการ์ดอีกคนซึ่งไม่รู้จักกันมาก่อนเข้ามาถามว่า
“เรียนที่ (ชื่อมหาวิทยาลัย) ใช่หรือเปล่าครับ”
“ครับ”

นั่นเป็นบทสนทนาบทแรกที่ทำให้เขาได้รู้จักกับเพื่อนนักเล่นการ์ดคนใหม่อีกคนหนึ่งซึ่งเรียนอยู่สถาบันเดียวกัน เพื่อนใหม่คนนั้นชักชวนให้เขากลับมาสู่โลกแห่ง Summoner Master อีกครั้ง
เขาบอกกับเพื่อนใหม่คนนั้นว่า เขาไม่มีการ์ดเก่าๆเหลืออยู่เลย จะเหลือก็แต่เพียงการ์ดที่สวยงามและการ์ดที่ไม่มีนักเล่นการ์ดคนไหนอยากได้ไปไว้ในครอบครอง ประกอบกับทุนทรัพย์ที่มีอยู่ไม่มาก เขาจึงกลับมาเล่น Quest Master เท่านั้น ซึ่งเป็นอีกเกมที่ผู้ผลิต Summoner Master ได้สร้างขึ้นมา

เพื่อนใหม่คนนั้นกลับเต็มใจและอาสาที่จะหาการ์ดให้ โดยคิดในราคาที่ไม่แพง เพื่อที่เขาจะได้กลับมาเล่นการ์ดอีกครั้งหนึ่ง ได้กลับมาอยู่ร่วมกับการ์ดเกมที่เคยเป็นเพื่อนแท้ของเขาในวัยเด็ก
เขาจึงตัดสินใจอย่างเด็ดขาดว่า “จะกลับไปเล่น Summoner Master อีกครั้ง แต่คราวนี้จะไม่มีวันทิ้ง Summoner Master ไปอีกเป็นอันขาด”

หลังจากวันนั้น เป็นเวลาโดยประมาณ 2-3 เดือน เขาได้กลับมาเล่น Summoner Master อย่างเต็มตัว การ์ด 1 เดคถูกจัดขึ้นจนสมบูรณ์แบบและพร้อมที่จะนำไปเล่นกับนักเล่นการ์ดคนอื่นๆ เขารู้สึกได้ถึงความสุข ความสนุกสนาน ในการจัดเดค การเล่นที่สนุกสนาน อีกทั้งยังแฝงไปด้วยข้อคิดมากมาย

จากการที่เขากลับไปเล่นการ์ด Summoner Master ทำให้เขามีเพื่อนใหม่เพิ่มมากขึ้นอย่างรวดเร็ว

แต่ในขณะเดียวกันคนในครอบครัวของเขาก็อดประหลาดใจไม่ได้เช่นเดียวกันเมื่อได้ทราบว่า เขาซึ่งอยู่ในวัย 22 ปี กลับไปเล่นการ์ดอีกครั้ง
“โตป่านนี้แล้ว ยังเล่นการ์ดอยู่อีกเหรอ”

คำถามนี้ถูกถามหลายครั้งโดยผู้ใหญ่หลายคน หรือแม้กระทั่งผู้ที่อยู่ในวัยเดียวกัน อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้รู้สึกละอายใจเลยแม้แต่น้อย เพราะ เขามีความเชื่ออย่างหนักแน่นว่า เขาไม่ได้ไปทำให้ใครเดือดร้อน ไม่ได้ไปสร้างบาปสร้างกรรมหรือเบียดเบียนใคร เขาไม่ได้ไปขโมยเงินของคนอื่นมาซื้อการ์ด

เงินที่เขานำไปซื้อการ์ด ย่อมเกิดประโยชน์กว่า การนำเอาเงินเหล่านั้นไปใช้ซื้อสิ่งของฟุ่มเฟือยราคาแพง

เงินที่เขานำไปซื้อการ์ด ย่อมดีกว่า การนำเอาเงินเหล่านั้นไปใช้ซื้อบริการทางเพศ เล่นการพนัน กินเหล้า เที่ยวผับ หรือซื้อยาเสพติด

การเล่น Summoner Master ทำให้เขามีความสุข ช่วยกลัดเกลาจิตใจของเขาที่เคยหยาบกระด้างและก้าวร้าว ให้กลับมาเป็นคนช่างพินิจวิเคราะห์ และมีความสุขุมเยือกเย็น และที่สำคัญที่สุด Summoner Master จะไม่มีวันชักจูงให้เขาก้าวเดินไปสู่เส้นทางที่เลวร้ายอย่างแน่นอน

[PoomPam]

ความประทับใจกับการ์ดคนไทย

จุดเริ่มต้นในการเล่นการ์ดของผมนั้นช่วงแรกๆผมไม่ได้เล่นการ์ดSMNแต่ผมเล่นการ์ดยูกิช่วงนั้นกระแสการเล่นการ์ดในโรงเรียนมาแรงมากทำให้ต้องจับการ์ดมาเล่นซักอย่าง ในกลุ่มเพื่อนผมตอนแรกๆพวกเราเล่นการ์ดยูกิกันผมกะไปตามกระแสเพื่อนๆ แต่การเล่นยูกิมันมีปัญหาคือเราอ่านภาษาญี่ปุ่มไม่ออก ทำให้การเล่นนั้นทุลักทุเลมากทำให้เสียอรรถรสในการ์เล่น แล้วอยู่มาวันหนึ่งผมเดินเข้าไปร้านขายการ์ดผมเจอการ์ดSMNวางขายอยู่ผมเลยลองซื้อมาดู พอกลับถึงบ้านผมก็เปิดซองทันที วินาทีนั้น ผมรู็สึกประทับใจมากเพราะภาพสวยมากสวยกว่าการ์ดอื่นๆที่เคยเล่นมา จุดนั้นเองมันทำให้ผมเริ่มที่อยากเล่นSMN ผมก็ศึกษาข้อมูลเกียวกับการ์ดนี้ พอผมได้เริ่มศึกษาประวัติความเป็นมามันยิ่งทำให้ผมประทับใจมากเพราะมันเป็นการ์ดที่ถูกสร้างขึ้นโดยคนไทยและกว่าจะมาเป็นการ์ดสวยๆให้เราได้สัมผัส ได้ชื่นชม ได้เล่นกันอย่างสนุกสนานนั้นมันมีอุปสรรคหลายต่อหลายอย่าง
คุณพรผลและทีมงานต้องทำอะไรต่ออะไรมากมายมันทำให้ผมประทับใจมาก และความใส่ใจในรายละเอียดเล็กๆน้อยของตัวการ์ดเช่น ให้เกิยรติแก่คนที่วาดภาพนั้นๆ รูปแบบกระดาษ และอื่นๆอีกมากมายมันทำให้ผมตัดสินใจเริ่มเล่นการ์ดSMNทันที
ช่วงแรกๆที่ผมเริ่มเล่นSMNนั้นผมเล่นในหมู่เพื่อนกลุ่มเล็กๆเล่นเพื่อกระชับมิตรในหมู่เพื่อนๆ แต่ผมไม่ได้เล่นอย่างเดียวผมสะสมการ์ดSMNด้วยเพราะผมคิดว่าการ์ดSMNนี่คือศิลปะอย่างหนึ่งมันมีคุณค่าทางจิตใจ
ลายเส้นที่สวยงามของภาพมันทำให้ผมตัดสินใจที่จะหาการ์ดSMNทุกแบบมาเพื่อสะสม มีเพื่อนบางคนบอกว่าผมบ้าที่ซื้อกระดาษมาทำไมใบตั้งแพง แต่ผมไม่สนใจหลอกเพราะงานศิลปะจะมีคุณค่าเมืออยู่กับคนที่เห็นค่าของมัน

[LiGhTiNg]

ความประทับใจที่ผมมีให้ Summoner กับวันเวลาที่ผ่านมา

เวลาที่ผมจับการ์ดsummoner ครั้งแรกผ่านมานานเกินจนยากที่จะจำความได้ แต่ถึงแม้ว่าผมจะจำวันนั้นเวลานั้นไม่ได้ แต่ที่ผมจำได้ดีที่สุดคือความสนุกเวลาที่ผมได้เล่น เวลาที่ผมได้จับมัน เป็นความรู้สึกที่แม้คนอื่นทั่วไปอาจไม่เข้าใจและคงไม่อยากเข้าใจแต่ผมก็รู้สึกว่ามันมีค่ามาก และดีใจที่วันนั้นผมตัดสินใจที่จะซื้อมาเล่น แม้ว่าจนเวลานี้จะมีหลายคนที่ยังมองว่า การ์ดเป็นสิ่งไม่ดี จะเล่นไปทำไม เล่นแล้วได้อะไร ทำไมต้องไปเสียเงินกับมันด้วย ผมไม่เถียงเลยว่าผมเสียเงินกับการ์ด summoner ไปมาก แต่ผมไม่เคยเสียดายเลยเพราะ สิ่งที่ผมได้ตอบแทนมานั้นมันมีค่ามากกว่าเงินมาก สิ่งที่ผมได้กลับมาคือความสุขความสุขนั้นมันมีค่ามากกว่าเงินอีก มันเป็นสิ่งที่ใครๆหลายคนตามหาไม่ใช่หรือ และผมก็ได้ค้นพบมันและอยู่กับมัน มันจึงทำให้ผมไม่สนใจกับคำพูดที่ ดูถูก เสียงหัวเราะเยาะเย้ย ต่างๆนานารอบข้าง ผมเข้าใจว่าความสุขของคนมันต่างกันและความสุขของผมคือ การได้เล่นการ์ด summoner
ด้วยความที่แน่นนอนว่าเด็กๆทุกคนต้องจับของเล่นมามากมายเกินกว่าจะนับได้ แต่ทุกๆครั้งที่เวาผ่านไปซักพักความรู้สึกที่มีกับของเล่นชิ้นนั้นก็ย่อมที่จะลดน้อยถอยลงไปและในที่สุดเด็กหลายๆคนก็เลิกและหันไปเล่นของเล่นชิ้นใหม่ที่ตามกระแสไป มันตรงกันข้ามกับการ์ดsummoner ที่ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน ความรู้สึกที่มีกับมันไม่ได้ลดน้อยลงเลยและก็มีแต่จะเพิ่มพูนมากขึ้นเรื่อยๆจนเป็นมากกว่าของเล่น เป็นทั้งเพื่อนที่คลายเหงาเวลาทุกข์ เป็นทั้งสิ่งที่พาผมออกจากโลกแคบๆและมาเจอกับสังคมใหม่ๆ รู้จักกับเพื่อนและพี่ๆน้องๆที่มากกว่าที่เคยมีอยู่ ทำให้ผมได้เรียนรู้หลายอย่างที่ได้สอนและเป็นสิ่งหล่อหลอมให้เติบโตไปพร้อมกัน ในหลายเรื่องไม่ว่าจะดีหรือร้ายก็ตามสิ่งที่พบเจอ เรียกได้ว่า summoner เป็นหลายสิ่งในชีวิตของผม เป็นเพื่อนที่เราต่างก็เติบโตมาด้วยกัน ก้าวไปข้างหน้าพร้อมกัน แม้ว่าผมจะโตแค่ไหนผมก็จะยังคงอยู่กับมันไปเรื่อยๆ เพราะตอนนี้เราก็เปรียบเหมือนเพื่อนแท้กันที่จะก้าวไปพร้อมกัน
ทั้งหมดที่กล่าวมานั้นเป็นความรู้สึกทั้งหมดของผมที่ผูกพันธุ์กับ summoner แม้ว่า ผมจะเขียนเรียงความไม่เก่งผมได้เพียงแต่จะกล่าวสิ่งมีอยู่ในใจออกมา และสุดท้ายขอฝากกลอนหนึ่งไว้


เป็นทั้งเพื่อนคลายเหงาเวลาทุกข์ ให้สนุกสนานคลายปัญหา
มันส์ไม่เปล่าเพราะยังเพิ่มทั้งปัญญา ไม่อำลาอยู่ด้วยกันตลอดไป

Summoner

[✖BookMan Junior✖]

ขอบคุณSMN

คนทุกคนที่เกิดมาบนโลกนี้หลายคนได้รับความรักอย่างที่เค้าต้องการ หลายคนมีความรักที่น่าพึงพอใจ บางคนต้องการความรักอย่างไม่สิ้นสุด แต่สำหรับใครบาง"ความรัก"กลับเป็นสิ่งที่เค้าไม่เคยได้สัมผัสและเข้าใจมันอย่างแท้จริง ผู้คนรอบข้างต่างบอกว่าความรักเป็นสิ่งที่งดงามทำให้จิตใจสดชื่นมีแรงที่จะต่อสู้กับเรื่องราวในแต่ละวัน แต่เค้าก็ไม่เคยรู้สึกถึงความรู้สึกเหล่านั้นเลย จนเมื่อโชคชะตานำพาเค้าให้ได้พบกับสิ่งที่ภายนอกเป็นกระดาษที่ใช้ทำกิจกรรมการละเล่นในสายตาคนทั่วไป แต่สำหรับเค้ามันกลับกลายเป็นเข็มทิศที่ชี้นำให้เค้าเดินทางไปจนเจอกับสิ่งที่คนทั่วไปเรียกว่า"ความรัก"สิ่งที่เค้าไม่เคยคิดฝันว่าจะได้พบ

ผมเป็นเด็กธรรมดาคนหนึ่งที่อาจจะไม่ปรกติเหมือนเด็กทั่วไป ตรงที่ไม่เคยเข้าใจกับความรู้สึกที่เรียกว่า"ความรัก" เกิดมาในครอบครัวที่ทางบ้านมีอาชีพที่ต้องทำงานโดยไม่มีเวลาแม้แต่จะกินข้าวด้วยกัน แต่ก็ยังถือว่าโชคดีที่อย่างน้อยที่ยังมีเพื่อน ครั้งแรกที่ผมได้รู้จักSMNคือเมื่อครั้งที่กำลังเรียนอยู่ชั้นป.4 ผมไปเล่นที่บ้านเพื่อนตอนปิดเทอม วันนั้นเพื่อนชวนผมไปเอาของจากที่บ้านเพื่อนอีกคนหนึ่งซึ่งผมไม่รู้จัก เขาให้ผมรอที่ห้องโถงซึ่งมีโต๊ะตัวหนึ่งท่าทางรกๆของเจ้าของบ้านตั้งอยู่ บนนั้นมีการ์ดบางอย่างที่ผมไม่เคยรู้จักมาก่อน มีลักษณะทั่วไปคล้ายกับการ์ดที่ใช้เล่นอื่นๆเพียงแต่การ์ดนี้มีคำอธิบายเป็นภาษาไทย ผมหยิบขึ้นมาใบหนึ่งเป็นรูปหญิงสาวในชุดดำมีดวงตาสีฟ้า มีชื่อว่า"Alana, Princess of Annedisonge " ผมเกิดหลงรักการ์ดใบนี้ทันทีถึงกับเอ่ยปากขอจากเจ้าของบ้านทั้งๆที่ไม่รู้จัก เค้าก็ดูท่าทางลำบากใจแต่ก็ยอมมอบให้ ผมชอบการ์ดใบนั้นมากถึงแม้ผมจะไม่รู้ว่ามันเล่นยังไงหรือว่ามีขายที่ไหน เพราะในตอนนั้นร้านการ์ดที่จังหวัดผมยังไม่มี ผมเก็บการ์ดใบนั้นไว้เป็นอย่างดีจนกระทั่งทุกวันนี้ นั่นคือครั้งแรกที่ผมได้รู้จักกับSMN เวลาผ่านไปเมื่อผมเข้าเรียนชั้นมัธยมจึงได้เริ่มเห็นคนนำการ์ดนี้มาเล่นที่โรงเรียน ด้วยความที่เป็นคนเล่นการ์ดอยู่แล้วแต่ไม่ใช่SMN จึงเข้าไปดูแล้วสังเกตว่าการ์ดที่พี่ๆเค้าเล่นกันมีลักษณะคล้ายกับการ์ดใบนั้นที่ผมมีอยู่ ผมจึงเริ่มศึกษาจากพี่ๆที่เค้าเล่นกันเมื่อผมได้รู้จักกับSMNอย่างจริงจังแล้ว การที่ผมจะได้มันมาไม่ใช่เรื่องยาก เพราะสิ่งที่ผมได้จากทางบ้านมันทำให้ผมมีอำนาจในการแลกเปลี่ยนอย่างง่ายดาย ผมเริ่มเล่นโดยใช้SealและMystic Card ที่สามารถหาได้และถือว่าดูดีในขณะนั้น แต่ผมกลับเลือกการ์ดที่นำมาใช้จากรูปลักษณ์มากกว่าความสามารถ Deckแรกที่ออกมาของผมจึงเป็นDeckที่Sealทุกใบไม่ซ้ำกันเลยแม้แต่ใบเดียวและเป็นrareทั้งสิ้น จำได้ว่ามันคือDeckลม-แสง ที่มี Regina และ Heaven Knight ชนะบ้าง แพ้บ้าง แต่ก็ไม่เคยคิดจะทิ้งมันไป เมื่อได้รับคำแนะนำจากพี่ๆที่เล่นด้วยก็เริ่มที่จะเห็นความสำคัญของความสามารถการ์ดมากขึ้นและDeckแรกที่ถือว่าจัดอย่างมีหลักการก็คือ Deck St.Agnes&Academy ทำให้ผมยิ่งมีความชอบในSMNมากขึ้นไปอีกแต่ผมก็ไม่ได้ทิ้งการเรียน การเรียนของผมถือว่าอยู่ในระดับ50คนแรกของระดับชั้น แต่ช่วงพักกลางวันของทุกวันสามารถพบเจอผมได้ในหมู่นักเรียนที่เล่นการ์ด ผมเริ่มมีการปรับเปลี่ยนพัฒนาDeckมาเรื่อยๆ บางครั้งก็จัดDeckใหม่ขึ้นมาเพราะไม่สามารถปรับกับDeckเก่าได้ แล้วผมก็ได้พบกับมิตรภาพใหม่มากกว่าเพื่อนเด็กเรียนในห้องเรียนที่วันๆเอาแต่เรียนอย่างไม่เผื่อแผ่ความรู้ให้ใคร
ผมเล่นการ์ดเรื่อยมาจนเมื่อผมได้ขึ้นมาเรียนชั้นม.5 เข็มทิศในมือผมก็ได้ชี้ทางให้ผมได้พบกับนักเล่นการ์ดคนหนึ่งที่มีฝีมือพอสมควร ผมได้เล่นกับเขาแล้วรู้สึกถูกใจมากๆเพราะเมื่อเราได้เล่นด้วยกันมันไม่มีความรู้สึกที่อยากจะเอาชนะกันอยู่เลย จะมีก็แต่เสียงหัวเราะอย่างสนุกสนานเมื่อฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเกิดพลาดท่าแต่ก็ไม่เคยถือโทษโกรธกัน ทุกเที่ยงเราจะต้องได้เล่นด้วยกัน ถ้าเราไม่สู้กันเองเราก็จะจับคู่เล่นแบบTag Teamซึ่งจะกินเวลาในการเล่นของคาบพักกลางวันทั้งคาบ ตกเย็นหลังเลิกเรียนผมก็เดินไปเรียนพิเศษแล้วก็ต้องแปลกใจเมื่อพบว่าเค้าก็เรียนพิเศษอยู่ที่เดียวกับผม เราจึงสนิทกันมากขึ้นไปอีก เรากลายมาเป็นเพื่อนที่สนิทกันตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้จากที่เรียนพิเศษบางวันซึ่งผมจะกลับบ้านดึก แต่เพื่อที่ผมจะได้เล่นกับเค้าในวันที่ผมไม่ได้เรียนพิเศษผมจะนั่งเล่นกับเค้าจนเย็นแล้วจึงไปเล่นต่อที่บ้านเค้าจนดึกเหมือนกับว่าวันนั้นเรียนพิเศษถึงขั้นที่เมื่อมีการ์ดชุดใหม่ออกทีไรเราจะต้องซื้อแล้วเอามาเปิดแล้ววิเคราะห์การ์ดที่ได้กันที่บ้านของเค้า เพราะบ้านของเค้าอยู่ใกล้กับร้านการ์ดในเมือง
ไม่นานผมก็เริ่มรู้สึกว่าตัวผมมีความรู้สึกแปลกๆกับเค้า ซึ่งความรู้สึกนี้ผมไม่เคยเป็นมาก่อนไม่สามารถอธิบายได้ รู้เพียงแต่ว่ามาโรงเรียนเพียงเพื่อรอช่วงเวลาพักกลางวันและหลังเลิกเรียนที่เราจะได้นั่งเล่นด้วยกัน ผมก็ไม่รู้ว่าจะถามใครได้และจะต้องทำอย่างไร ทำได้แต่เพียงเก็บความรู้สึกและคำถามนั้นไว้ในใจ จนวันหนึ่งระหว่างที่เรากำลังนั่งเล่นกันอย่างปรกติที่บ้านของเค้า ผมก็เผลอหลุดประโยคบางประโยคออกไปโดยที่ผมก็ไม่รู้ตัว ทำให้ความสัมพันธ์ของเราเปลี่ยนไปมากกว่าเพื่อน ทำให้เราได้ใช้เวลาอยู่ร่วมกัน ได้เล่นด้วยกันมากขึ้นกว่าเดิม ผมก็รู้ได้ทันทีว่าสิ่งเหล่านี้เองที่เค้าเรียกกันว่า"ความรัก" เริ่มจะเข้าใจในคำพูดและสิ่งที่แต่ก่อนไม่เคยเข้าใจ เวลาที่ใครคนหนึ่งไปร้านการ์ดที่กรุงเทพโดยที่อีกคนไม่ได้ไปด้วยก็จะสามารถตัดสินใจซื้อการ์ดที่ตัวเองไม่ต้องการแต่อีกคนต้องการได้อย่างไม่ลังเลและไม่ต้องถามก่อน ถ้าใครคนหนึ่งได้ทำการแข่งขันแล้วได้รับรางวัลโดยสามารถเลือกได้บางครั้งเมื่อของรางวัลไม่มีสิ่งที่เราต้องการ เราจะเลือกการ์ดที่มีประโยชน์กับอีกคนหนึ่งได้โดยไม่คำนึงถึงการ์ดใบอื่นที่อาจมีราคาที่สูงกว่า หากมีการจัดงานหรือการแข่งขันเราจะรีบแจ้งข่าวให้อีกคนทราบทัน นั่นเองคือสิ่งที่เราทำไปโดยไม่หวังสิ่งตอบแทนกับใครบางคนด้วยเหตุผลสั้นๆเพียงคำว่า"รัก"
แต่วันเวลาที่เราได้อยู่ด้วยกันมันช่างสั้น ไม่นานหลังจากที่พฤติกรรมของผมเปลี่ยนไปมากโดยเฉพาะการที่ใช้เวลาอยู่กับบ้านน้อยลงทำให้ทางบ้านเริ่มสงสัยและเริ่มสอบถาม แต่เมื่อไม่ได้รับคำตอบที่ชัดเจนจากผมพวกเค้าจึงพยายามสืบหาความจริงเองโดยที่ผมก็ไม่คาดคิดเหมือนกันว่าพวกเค้าจะมีเวลามาทำเรื่องพวกนี้ด้วย ไม่นานทางบ้านผมก็ทราบเรื่องเข้าและยื่นคำขาดกับผมโดยแลกกับข้อตกลงที่ผมไม่สามารถปฏิเสธได้ เราจึงไม่ได้พบกันอีกโดยที่แม้จะติดต่อกันก็ทำไม่ได้ ในช่วงแรกความเสียใจที่เกิดจากความรักมันมากมายเหลือเกิน ผมคิดว่ามีแต่ผมคนเดียวที่จะรู้สึกแบบนี้ ผมจึงปฏิเสธการติดต่อกับทางบ้านแม้จะอยู่บ้านเดียวกันก็ตามได้แต่โทษนู่นโทษนี่และสิ่งหนึ่งที่ผมโยนความผิดให้ก็คือSMNในโทษฐานที่เป็นเครื่องชี้นำให้ผมพบเจอกับเรื่องงร้ายนี้ แต่เพราะสิ่งที่ผมปฏิบัติผมจึงได้เห็นสิ่งหนึ่งที่ผมไม่เคยได้เห็นตั้งแต่เกิดมาจนโตปานนี้ "น้ำตา"ของแม่ที่พยายามจะพูดกับผมแต่ก็พูดได้ไม่ถนัดเพราะอาการทั่วไปของคนที่ร้องไห้ เมื่อเห็นความทุกข์ที่พวกเค้าแสดงออกมาแล้วทำให้ความคิดของผมเปลี่ยนไปจากที่เคยคิดว่าพวกเค้าคงจะไม่เคยเข้าใจและใส่ใจเรื่องของผม ผมเองก็ตัดใจเลิกจมอยู่กับความทุกข์ในอดีตและเลิกโทษสิ่งต่างๆ ซึ่งผมก็กลับไปใช้ชีวิตเหมือนเดิมอีกครั้ง แม้บางอย่างจะเปลี่ยนไป ผมกลับมาเล่นSMNอีกครั้งหลังจากห่างจากมันไปนานเพราะพิษรักในใจ ผมเริ่มต้นใหม่กับการเล่นSMNอีกครั้งกับสังคมใหม่แต่ผมก็ยังได้พบกับเพื่อนใหม่ๆที่SMNขีดเส้นพาให้มาพบเจอกันอย่างไม่สิ้นสุดและให้เราได้ทำให้กิจกรรมที่เรามีความชอบเหมือนกัน เท่านี้ก็สามารถเติมช่องว่างภายในใจที่ขาดหายไปให้ผมได้แม้มันจะไม่เคยเต็มก็ตาม

ถึงแม้ในวันนี้ผมจะไม่มีเค้ายืนอยู่เคียงข้างแต่อย่างน้อยSMNก็ได้สอนให้ผมเข้าใจถึงคำว่า"ความรัก"ที่ผมอาจไม่มีวันได้พบมันอีกและทำให้ผมค้นพบว่า ผมเองอย่างน้อยก็มีความรักที่ไม่สามารถมีอะไรมาทดแทนได้อยู่เคียงข้างโดยที่ผมมองไม่เห็น แต่จะหลั่งไหลมาเสมอโดยที่ผมไม่แม้แต่จะเอ่ยปากขอเมื่อผมต้องการ เท่านี้ก็คงเพียงพอแล้วสำหรับคำขอบคุณ......Summoner Master

[♪The Nothing♪]

ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนเริ่มต้นจาก “ความว่างเปล่า” แต่ความว่างเปล่านั้น ล้วนเต็มไปด้วยความหนาวเหน็บและเดียวดาย ตลอดชีวิตของผม ซึ่งค้นหาความเป็นตัวตนของตนเองด้วยความหยิ่งทระนงตนของผมที่มีมากเกินไป ทำให้มิอาจบรรลุจุดหมายที่มองไม่เห็นนี้

สิ่งที่ตามมาคือ ผมกลายเป็นคนที่เข้ากับคนอื่นได้ยาก เสมือนผมไม่ใช่คนที่สื่อสารด้วยภาษาเดียวกัน บางครั้งผมก็แอบคิดน้อยอกน้อยใจในความแตกต่างของผม หรืออาจจะเป็นเพราะความเพียบพร้อมทุกอย่างในชีวิต ทำให้ผมเส้นให้กับตนเองตลอดเวลา ด้วยกฎเกณฑ์ที่มากเกินไปทำให้ชีวิตของผมเต็มไปด้วยความยุ่งยากวุ่นวาย ทำให้ใครต่อใครต่างไม่เข้าใจในตัวตนของผม

เวลาผ่านไปกว่า 10 ปีที่ผมใช้ชีวิตในวัยเด็กของผมในลักษณะนี้ จนแทบจะถูกกลืนหายไปในความว่างเปล่าที่ผมสร้างขึ้นมาเอง จนกระทั่งผมอยู่ในช่วงการศึกษาระดับมัธยมต้น ทำให้ผมเข้าใจว่าการอยู่คนเดียวในโลกอันกว้างใหญ่ใบนี้ คือสิ่งที่แทบจะเป็นไปไม่ได้ ความเหงาเปล่าเปลี่ยวครอบงำจิตใจของผม จนทำให้ผมเลือกตัดสินใจเดินออกมาจากเส้นทางที่ผมบังคับตนเองให้เดินอยู่เช่นนั้น สู่เส้นทางใหม่ ที่ผมคิดว่าผมควรเลือก

ปัญหาอยู่ที่ ผมไม่เคยคุยกับใคร แต่ด้วยความที่ผมเป็นผู้เล่นการ์ดคนหนึ่ง เมื่อผมเห็นเพื่อนๆเริ่มเล่น ผมจะเข้าไปร่วมวงเล่นด้วย จนกระทั่งผมได้เพื่อนมากลุ่มหนึ่ง แต่นั่นยังไม่ใช่จุดหมายที่ผมต้องการ ทำให้จุดหมายปลายทางที่ไขว่คว้านั้น ยังคงมืดมนเช่นเดิม

จนกระทั่งเพื่อนของผมคนหนึ่ง ไว้ชวนให้เล่น Summoner ซึ่งผมก็ไม่ได้สนใจอะไรในช่วงแรกเท่าไรนัก แต่ผมก็ตามเพื่อนคนนั้นไปที่ร้านขายการ์ดในละแวกนั้น ซึ่งวันนั้น พวกรุ่นพี่ที่เล่น Summoner ก็ได้นัดเล่นกันที่ร้านนั้นพอดี เปิดโอกาสให้ผมได้ศึกษาวิธีการเล่นได้ทันที

ด้วยความที่ยังเล่นไม่เป็น ผมจึงเดินไปที่เคาเตอร์ แล้วเปิดซองด้วยความอยากเล่น การ์ดใบแรกที่ผมเห็นคือ เด็กชายผมทองในชุดเกราะสีเขียว ถือดาบขนาดใหญ่ ส่งสายตาหยิ่งยโสมาที่ผม ทำให้ผมหวนนึกถึงตัวตนวัยเด็กของผม การ์ดใบนั้นคือ Sigmund 3rd, the King of Swords การ์ดใบเดียวที่สะท้อนความเป็นตัวตนของผมได้อย่างไม่มีผิดเพี้ยน ความโอหังที่เคยกระทำ ระเบียบแบบแผนที่วางไว้ที่ต้องปฏิบัติตาม แต่นั่นก็ยังไม่ใช่สิ่งที่ผมไขว่คว้าหามาตลอดชีวิต

แต่แล้วสายตาของผมก็เหลือบไปเห็นกล่องพลาสติกสีฟ้าสดที่ทำให้สายตาที่ไม่เคยสนใจในโลกของผมต้องหยุดชะงักไปที่กล่องนั้น Preco Odilon นั่นเอง ผมตัดสินใจเริ่มต้นการเป็น Summoner ด้วย Precon นั้น และเดินถือกล่องออกไปหารุ่นพี่คนหนึ่ง ซึ่งปัจจุบันเป็น Judge ไปแล้วสอนวิธีเล่นทันที

แต่กระนั้น ผมก็ยังไม่สามารถค้นพบตัวตนของผมอยู่ดี ระหว่างที่รุ่นพี่สอนผมเล่น ผมได้เหลือบไปเห็น รุ่นพี่อีกคนหนึ่งกับสั่ง Musician Maiden ใช้ Skill ให้ Delma, the Therpsichorean Dancing ไปมาระหว่าง Line อย่างสนุกสนาน ทำให้ตัดสินใจอย่างเด็ดขาดได้ทันที ว่าผมจะเล่น Deck Dancer ในทันที สิ่งที่แทบไม่มีคนสนใจคือสิ่งที่ผมต้องการสืบทอดเจตนารมณ์

ผมคลุกคลีกับ Dancer เป็นเวลากว่า 2 ปี จนกระทั่งมี Precon Gemini ออกมาเสริมเหล่า Dancer จนเก่งกาจ และเป็นที่สนใจอย่างมากมาย ทำให้ผมตัดใจจากสตรีผู้งดงามเหล่านั้น แต่ผมก็ยังไม่สามารถหาสิ่งที่ผมต้องการได้

ผมกลับบ้านไปอย่างไร้อารมณ์ในหัวของผมล้วนว่างเปล่า และมองการ์ดทั้งหมดที่ผมสะสม ผมตัดสินใจเปิดซองการ์ด Crimson Sakura อีก 4 ซอง St.Alana Veil 3 ใบ คือสิ่งที่ดึงจุดสนใจของผมไปที่ Princess Alana ของผมทันที ผมรีบควานหาเธอออกจากกอง Promo พร้อมกับ Holy ทุกใบที่ผมมีพร้อมกับหยิบ St.Alana Veil ลงไปผสมผสานกับ Precon แรกที่ผมได้เปิด Precon Odilon ที่ผมเก็บไว้ส่วนลึกสุดของห้อง แล้วรีบจัดออกไปเพื่อทดลองกับเพื่อนๆในวันพรุ่งนี้ทันที

แต่หลังจากนั้นไม่นาน Precon Odilon Memento และ Alana, the Mythical Saint ก็เผยโฉม ผมปักหลักเล่น Deck นี้เรื่อยมา และด้วยความเก่งกาจของเธอ ทำให้รุ่นน้องที่เล่นกับผมต่างนำ Decklist ของผมไปเล่น ซึ่งผมก็อนญาตแล้ว และผมไม่ติดใจอะไรมากมาย เพราะความนิยมอย่างล้นหลาม นั่นก็เพียงที่จะทำให้ผมตัดใจทางเธอผู้นี้อีกครั้ง

ผมหันหน้าออกจาก Deck MetaGame ไปสู่ Starter Deck ที่ผมคุ้นเคยคือ Odilon แบบฉบับที่แสดงถึงตัวตนของผม และทำให้ผมได้รับรู้ในสิ่งที่ผมค้นหามาตลอดชีวิต คือการได้ มองวิถีความเป็นไป มีความสุขด้วยการจัด Decklist ที่ผมชื่นชอบ นี่อาจจะเป็นการแสดงความมีตัวตนของผมก็เป็นได้

แต่สิ่งสำคัญที่สุดที่ผมได้รับจาก Summoner คือชีวิตที่ไม่เปล่าเปลี่ยวเดียวดาย ชีวิตที่มีความสนุกสนานและเสียงหัวเราะจากตัวของผมและเพื่อนของผม และทำให้ผมได้รู้ว่า การกลับไปสู่ความว่างเปล่านั้น ไม่ใช่สิ่งที่ควรหวาดกลัว แต่เป็นการกลับไปสู่จุดเริ่มต้นที่ดีกว่า มิใช่การจางหายอันสูญสิ้นสู่นิรันดร์

[WBlKKRlDentMed]

ในช่วงหนึ่งเมือ8ปีก่อนผมได้รู้จักการ์ด summoner ขณะนั้นผมอายุราวๆ10ปี ผมแทบไม่ได้รู้จักอะไรมันมากเลย แค่รู้ว่ามันเป็นเพียงการ์ดเกม เพียงแค่เล่นๆไป ก็เล่นตามแบบฉบับเด็กๆคือไม่ได้คิดไรมาก เล่นแนวจับคอม ขี่คอกัน แล้ว ก็ตีๆไป ซึ่งช่วงนั้นผมเล่นที่โรงเรียน ซึ่งโรงเรียนผมนั้นไม่ให้เล่นการ์ดเกมทุกชนิด (เขาเหมาว่าเป็นการพนันT.T) ก็เลยต้องมีการแอบเล่น ซึ่ง ณ ใต้ต้นไม้ใหญ่แห่งหนึ่งในโรงเรียนนั้นเป็นแหล่งที่พวกผมจะไปเล่นตอนพักเที่ยงเสมอๆ ซึ่งมักจะมีครูแอบมาบ่อยๆ พวกเราก็กวาดการ์ดลง และเก็บใส่ถุง แอบครูกันตามประสาเด็กๆ มันคือจุดเริ่มต้นของความประทับใจจาก SMN

ในขณะผมเป็นเด็กเมื่อ8ปีก่อนได้เล่นการ์ดกับเพื่อนๆ ในโรงเรียนซึ่งผมก็ได้รู้จักเพื่อนใหม่ๆจากการเล่น summoner card และก็ได้รู้สึกสนุกกับการที่มาหลบๆครู เพราะว่าทุกครั้งที่เราแอบได้ หลบได้ก็จะหัวเราะกันในกลุ่มเพื่อน มันเป็นความสุขที่ดูเด็กและไร้เดียงสา (ประมาณว่ารอดแล้ว) ผมก็ทำอย่างนี้เสมอๆ ในขณะนั้นผมได้รู้จักเพื่อนเพิ่มขึ้นมามากมาย พอผมขึ้นมาเรียนชั้น ม.ต้น ผมก็ต้องพักเรื่องการเล่นไปหลายอย่างเลยไม่ว่าจะเป็น การ์ด summoner หรือ เกม หรือ อะไรต่างๆ เพราะว่าผมต้องตั้งใจเรียนเพื่อสอบเข้า ม.4 ทำให้ต้องเว้นห่างจาก summoner ได้ 3ปี

เมื่อผมสามารถขึ้น ม.4มาได้แล้วผมก็เกือบจะลืมการ์ด summoner ไปแล้ว การ์ดเก่าๆที่มีก็หายเกือบหมด แต่มีการ์ดใบหนึ่งที่เหลืออยู่ในกระเป๋าสตางค์ของผม เพราะผมชอบมันมากคือ Yacehan, the Lord of Lazal มันเป็นการ์ดที่ผมชอบมากๆ แม้ว่าความสามารถมันจะไม่มีอะไรมากก็ตาม แต่ผมมองว่าการ์ดมันสวยก็เลยเก็บมันไว้ในกระเป๋าสตางค์ ในขณะนั้นมีการเข้าชุมนุม ในโรงเรียนซึ่งผมก็ได้เจอชุมนุมหนึ่ง เห็นเพื่อนๆนั่งเล่นการ์ด summoner ผมก็ตกใจเพราะว่าผมคิดว่ามันจะหายไปแล้ว แต่เสียดายที่ผมไม่ได้อยู่ชุมนุมนั้น ผมก็แวะมานั่งดูเพื่อนๆเล่นกันบ่อยๆ จนผมได้รู้จักกับเพื่อนๆกลุ่มนั้น ได้เจอเพื่อนใหม่ๆ เพื่อนก็ชวนมาเล่นด้วยกัน ซึ่งขณะนั้นในใจผมก็อยากกลับมาเล่นแต่ไม่รู้จะเริ่มอย่างไรดีเพราะว่าการ์ดใหม่ๆมันออกมาเยอะเหลือเกิน ผมก็เลยไปซื้อ Theory เล่ม 1 มาเพื่อดูการ์ดและก็จัดdeckของผมเอง ซึ่งผมจำได้ว่าdeckแรกที่จัดคือ Deck charm curse ซึ่งใช้ Full Throttle Harpy เป็นตัวทำเกม ในขณะนั้นผมก็ยังไม่ค่อยรู้จัก summoner มากมายเท่าไร การจัด deck จึงเป็นสิ่งที่คิดเองหมดเลย ผมได้นำdeckนั้นไปเล่นกับเพื่อนๆ สิ่งที่ผมได้คือความสนุก และการสนิทสนมกับเพื่อนๆมากขึ้น ไม่ว่าผมจะแพ้หรือชนะ ผมก็ดีใจ และผมก็ได้เล่นมาเรื่อยๆ จนถึงปัจจุบัน ผมได้รู้จัก summoner มากขึ้น เล่นเป็นมากขึ้น และก็เสียตังเยอะมากขึ้น(แบบว่าเต็มใจครับ) ผมเริ่มรู้ว่ามีการจัดแข่ง ที่ร้านต่างๆ ก็ไปเล่นเรื่อยๆ ได้รู้จักคนหลายรูปแบบ จนกระทั่งวันนี้ผมรู้สึกได้เลยว่า summoner เป็นสิ่งที่ผมขาดได้ แต่ไม่อยากขาด ไม่ใช้เพราะว่าความสุขจากการชนะ เพราะบางครั้งผมเห็นคนบางคนเครียดกับการแพ้ในการเล่นมาก ผมเห็นคนหลายรูปแบบ จากการเล่นการ์ด summoner แต่ความสุขที่ผมได้คือ การที่เราได้เจอโลกใหม่ๆ ที่ไม่ใช้โลกที่ผมเคยเจอ เจอคนรูปแบบหลากหลาย มากมาย ทุกครั้งที่ผมเจอเพื่อนเก่าก็มักจะมีการพูดเรื่องการเล่น summoner ในขณะตอนที่ผมเป็นเด็กที่ต้องหลบๆซ่อนๆ มันเป็นเรื่องที่ดูไม่มีอะไร แต่มันคือความทรงจำระหว่างเพื่อน ที่ไม่มีทางลบเลือนไป summoner ไม่ใช้แค่เพียงเกมแต่ยังทำให้เรามีความคิด รู้จักการวางแผนล่วงหน้า ซึ่งสามารถนำไปใช้ในหลักต่างๆในชีวิตได้ ส่วนความประทับใจใน summoner card ผมคิดว่าผู้อ่านทุกคนก็ล้วนมีความประทับใจมากมายเช่นกัน ความรู้สึกที่ดี และไม่ดี ก็ล้วนเป็นสิ่งที่ทำให้เรามีความสุขได้ เมื่อเรามามองย้อนกลับไปกับเพื่อนๆของเรา

สุดท้ายนี้ ผมคิดว่า summoner card ไม่ได้ให้แค่ความสนุกจากการเล่น แต่ยังให้ความสุขจากการได้พบเพื่อนใหม่ ความสนิทสนมกับเพื่อน และ การฝึกคิดวางแผน และ นานาที่ทุกคนน่าจะรู้สึกและไม่สามารถอธิบายเป็นคำพูดได้ มันเป็นมากกว่าแค่ความประทับใจ มันไม่สามารถวัดด้วยตัวเลขหรือคำพูดได้ บางคนอาจจะหาว่าผมพูดเกิดจริง แต่ผมคิดว่าคุณลองหลับตาลงแล้วคิดถึงตอนเวลาคุณเล่น เวลาคุณมีความสุขกับเพื่อน หรือนานนับประการ แล้วคุณจะเข้าใจมันเองคุณจะยิ้มแล้ว คิดว่ามีความสุขจริงๆ

ปล.สุดท้ายนี้อยากฝากกลอน 8 ให้คนต่างๆได้มาอ่านหน่อยนะ และก็ขอให้แด่ การ์ดเกม summonerด้วยครับ

…ประทับใจที่มีแด่ซัมมอนเนอร์…..ให้พวกเธอลองคิดดูเป็นฉไหน
อันความสุขที่ได้มามิจากไป………..และสิ่งในความทรงจำทั้งร้ายดี
…อันเพื่อนพ้องพี่น้องที่ได้พบ……..ที่ได้คบที่ได้คุยจนวันนี้
ที่ได้เจอเรื่องต่างต่างมากมายมี………อันสิ่งนี้คือความสุขในใจเรา
…ครบรอบปีที่เก้าซัมมอนเนอร์……..ขอให้เธออยู่คู่จนแก่เฒ่า
ขอให้เธอซัมมอนเนอร์อยู่กับเรา……...จนแก่เฒ่าเล่าขานนานาไป
…ขอทุกคนจงสร้างสมแต่ความดี……..การทำดีไม่เลือกที่ว่าไหนไหน
ทำดีแล้วไม่ต้องหวังผลอะไร………….ความสุขใจที่มีล้นเกินบรรยาย

หากมีผิดพลาดประการใดขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย
วาทิน เดชจิจารุวัฒน์

[sIgMuNd&แบนดิชเชอ]

ความประทับใจของการ์ด Summoner

ย้อนกลับไปเมื่อผมอยู่ป.4 ตอนกลับจากเรียนพิเศษผมได้เจองานงานหนึ่งเข้าผมจึงเข้าไปดูแล้วไม่รู้ว่ามันคืองานอะไร พอเห็นการ์ดใบหนึ่งเป็นนักรบถือดาบใส่เกาะสีเขียวมีนกเกาะที่แขน สายตาหยิ่งยโสมากเหมือนผม ผมจึงไปซื้อพรีคอนธาตุลมมาเพราะว่านักรบตัวนั้นมันเหมือนผมมาก


ผมไม่รู้จะไปเล่นที่ไหนจึงยุให้ญาติซื้อ แล้วเล่นกันไปเล่นกันมาผมจึงติดใจsummoner เป็นอย่างมากผมจึงเก็บตังทุกวันเพื่อไปเปิดซองแต่ผมไม่รู้ว่านักรบเกราะเขียวที่ผมเห็นอยู่ซองไหนผมจึงเปิดไปเลยๆแต่ก็ไม่เจอ ผมเบื่อมากจึงคิดจะเลิกแต่วันหนึ่งที่โรงเรียนมีคนเอาsummoner ไปขาย จนทำให้ที่โรงเรียนมีแต่คนเล่นผมจึงกลีบมาเล่นตอนเทอม2เล่นไปเล่นมาปรากฎว่าผมชนะคนทั้งห้องทำให้ผมติดใจsummoner มากเพราะมันทำให้ผมชนะคนตัวใหญ่ได้


พอผมขึ้นป.6(ปัจจุบัน)ทำให้ผมรู้ว่านักรบเกาะสีเขียวที่ผมเห็นคือSigmund 3rd, the King of Felasiaเป็นเด็คที่ผมเล่นมาจนถึงปัจจุบันเพราะผมเลิกเล่นมันไม่ได้เพราะมันทำให้ผมย่างเข้าสู่โลกของ Summoner ตอนนี้ผมก็แข่งอยู่ตามร้านการ์ด Summoner เปนการ์ดที่สวยมาก


พอผมอยู่ป.6ผมก็เริ่มสับสนว่าจะเอาอย่างไรดีระหว่างเล่นต่อกับขายทิ้งเพราะต้องสอบเข้าม.1 แต่ผมก็เลิกไม่ได้เพราะมันทำให้ผมสนุกกว่าเกมไหนๆถึงผมจะสอบไม่ติดแต่ผมก็จะเล่น Summoner ต่อไปเพราะมันสนุกมาก

ผมพูดได้คำเดียวว่า Summoner สนุกมากครับ

[DevilotEx`]

คำว่า “การ์ด” เชื่อว่าหลายๆคน คนที่เล่น "การ์ด" นั้น คงจะเคยประสบเหตุการณ์ ทั้งผู้ใหญ่ เด็ก ผู้ชาย ผู้หญิง บอกคุณว่า “ปัญญาอ่อน, โตแล้วยังจะเล่นอีกหรอ” ใช่ ผมจะเล่นต่อ ถึงแม้ผมจะโตแล้ว เพราะผมคิดว่า "การ์ด" มันมีความหมายมากกว่านั้น

การ์ดเปลี่ยนแปลงหลายๆอย่างในชีวิตผม ตั้งแต่ เพื่อน พ่อแม่ และที่สำคัญที่สุด คือ ตัวเราเอง

ประทับใจมากที่สุดคือ เพื่อน เพราะมีเพื่อนใหม่ สนิทกับคนเดิมมากขึ้น ได้รู้จักกับคนหลายๆประเภท แต่ทุกคนที่เล่นการ์ดเป็น
ก็ล้วนมีเป้าหมายเหมือนกันไม่กี่อย่าง คือ อยากชนะ สนุก และอยากได้เพื่อนใหม่ ส่วนพ่อแม่ อาจจะมีสองแง่ คือใช้เงินไม่ค่อยคุ้ม ถ้าซื้อมากจนเกินไป เชื่อว่าที่บ้านของใครหลายๆคน คงสบปัญหานี้แน่นอน คือ พ่อแม่ไม่สนับสนุน ถ้าแบ่งเงินที่ได้มาไม่เป็น กับ ติดการ์ดดีกว่าติดยา ตัวเราเอง ทำให้รู้ความสามารถของตัวเราเอง ว่าเราจะสามารถคิดทันหรือเปล่า เจอสถานการณ์แบบนี้ต้องทำแบบไหน

ประทับใจต่อมาคือ สังคม ของคนเล่นการ์ด คนเล่นการ์ดด้วยกันเอง ผมเริ่มเล่นการ์ด Summoner Master ตอนอายุประมาณ 8 ขวบจะได้ ตอนนั้นคือ แอบเอาการ์ดพี่ไปเล่น ทั้งๆที่รู้ว่า ถึงขอพี่ก็ให้อยู่ดี เอาไปเล่นกับเพื่อน เพื่อนคนนี้ก็มีพี่เหมือนกัน แต่ไม่รู้เขาจะแอบเอามาเล่นแบบผมหรือเปล่า ผมก็ค่อยๆทยอยเก็บตังซื้อ ช่วงแรกๆ ก็อดข้าวกิน เพื่อที่จับซอง ทั้งๆที่รู้ว่าไม่สมควร ควรจะแบ่งเงินให้ถูกต้อง พอกินพอใช้และพอสนุกได้

หลังจากนั้นก็ได้เก็บการ์ด ติดตามข่าวสารของ Summoner Master ที่ละนิด โดยถามจากเจ้าของร้านขายการ์ดในบริเวณโรงเรียน แต่เจ้าของร้านก็ไม่ค่อยรู้อะไรมาก ผมก็เลยถามรุ่นพี่ที่ไม่เคยรู้จักมาก่อน แต่เห็นเขามาร้านการ์ดทุกวัน พี่เขาก็บอกว่ามันมีเวปด้วยนะ ไปๆมาๆ ผมก็เลยได้เพื่อนต่างรุ่นที่เล่นการ์ดเหมือนกันเพิ่มอีกหนึ่งคน และก็เป็นแบบนี้กับหลายๆคน แค่เปลี่ยนคำถาม อาจจะเป็น การ์ดใบนี้เล่นกับตัวไหนดี ตัวนี้ราคาประมานเท่าไร เหตุการณ์เหล่านี้ ทำให้ผมมีเพื่อนใหม่ ทั้งรุ่นพี่ รุ่นน้อง หรือรุ่นเดียวกันมากขึ้น ทีละนิด

การที่ผมได้เล่น "การ์ด Summoner Master" มาหลายปีแล้ว ทำให้ผมคิดได้หลายๆ อย่างมากมาย ทำให้ผมรู้สึกหลายอย่างๆ ทำให้ผมรู้สึกแปลกใจ ว่า แค่กระดาษหลายๆใบ มารวมกัน มีมูลค่าหลักฟรีถึงหลักร้อย ทำให้เรารู้จักคนมากขึ้นตั้งเยอะแยะ ทำให้เรามีความสุขเวลาอยู่กับเพื่อน ทำให้เราเข้าใจสิ่งใหม่ๆ คิดดูแล้ว มันก็คุ้มค่าที่จะมีจริงมั้ยล่ะครับ ?

[Seraphim]

ความประทับใจกับการ์ด Summoner Master

ผมเป็นเด็กต่างจังหวัดครับและออกจะเป้นเด็กที่มีปัญหานิดหย่อย ซึ่งตัวผมจะไม่ค่อยที่จะมีเพื่อนเหมือนเพื่อนๆในชั้นเรียนผมซะเท่าไร แต่จะบอกเลยว่านี่เป็นโชคชะตาที่ทำให้ผมได้รู้จักการเข้าสังคมเเละทำความรู้จักกับคนอื่นๆ
ตอนที่ผมอยู่ ม.1 ผมอยู่โรงเรียนประจำครับ ที่นั่นไม่อนุญาตให้เล่นการ์ด เพราะสมัยนั้น การ์ดเกมส์ยังไม่แพร่หลายในประเทศไทย มีรุ่นพี่ผม 3 คนอยู่ดีๆมาหาผมเเล้วเอากล่อง 3 ใบมาฝากไว้ที่ผม กล่องทั้ง 3 ใบนั้นคือ Pre con Dividing of 4 Kingdoms ครับและบอกผมว่า " อย่าให้อาจารย์เห็นนะ " ผมก็ตอบตกลงแล้วก็ไม่ได้สนใจอะไร พอตกกลางคืนตอนนั้นเวลาประมาณ ตี 2 ครับ ผมนอนไม่หลับ แล้วก็เดินไปที่ล็อคเกอร์เพื่อจะหานมกิน แล้วผมก็ไปเห็นกล่องการ์ดที่พี่ฝากไว้ จึงได้เปิดดู ผมคิดในใจโอ้พระเจ้า ทำไมทั้งๆที่ไฟก็ปิดอยู่เเต่การ์ดใบนี้ถึงได้ เสมือนว่าเปล่งแสงออกมาเนี่ย การ์ดใบนั้นคือ Heaven Knight ครับ ผมนั่งอ่านการ์ดทั้ง 3 กล่องแล้ววันต่อมาจึงไปขอให้พี่เขาสอนเล่น ผมเริ่มจากเด็ค ลม แสง เพราะผมชอบการ์ด Heaven Knight มาก ใส่ 3 เลย ผมเริ่มฝึกเล่นการ์ดไปเรื่อย จนมาวันหนึ่งเเข่งชิง โควตา ไป GT 3 ผมก็ได้เป็นตัวเเทนจังหวัดซึ่งอายุน้อยที่สุดที่เคยมีมาอีกด้วย ผมเล่นการ์ดพร้อมได้สร้างเพื่อนใหม่ๆมากมายทั้งรุ่นเดียวกัน ไปจนถึงคนอายุ 30 เลยนะ เพื่อนผมเริ่มเยอะขึ้นมากๆ หลายหลายอาชีพ บอกได้เลยว่าการ์ดเกมส์ Summoner Master เนี่ยเป็นสื่อกลางช่วยสร้างมิตรภาพจริงๆ ผมจึงฝึกเล่นมาเรื่อย นี่ก็ 8 ปีเเล้วที่ผมเล่นการ์ดมา ยอมรับว่าเคยเลิกไป 2 ครั้ง เเต่ทุกครั้งที่ได้เห็นนักแข่งเล่นการ์ด มันก็เหมือนมือที่เคยจับการ์ดมันเรียกร้อง ทั้งเสียงที่สลับกองการ์ด ความรู้สึกต่างๆเกินจะบรรยายจริงๆ
ผมเป็นคนที่ชอบภาพนางฟ้าครับ เพราะผมมีความเชื่อที่ว่า คนเราทุกๆคนจะมีนางฟ้าประจำตัวเราอยู่แล้วคอยปกป้องเรา ผมชอบรูปนางฟ้าทุกรูปเลย ตอนนี้ที่ห้องผมมีรูป Eden Porta Angeli อยู่ ใส่กรอบรูปไม้สีทองสวยมากมายเลย ทุกๆครั้งที่มองรูปนางฟ้าแต่ละใบ ใจผมก็จะสงบ มีสมาธิมากขึ้น
สุดท้ายนี้บอกได้เลยครับว่าผมรักการ์ด Summoner Master มากเลยเพราะการ์ดเป็นสื่อกลาง เพื่อสร้างมิตรภาพเล่นได้ทุกเพศทุกวัย อยากบอกกับทุกคนที่อ่านเรียงความนี้ว่า ลองเล่นการ์ดดูครับ แล้วสายสัมพันธ์ของคนทุกคนก็จะกระชับขึ้น เราจะได้พูดคุยกันมากขึ้น ความสัมพันธ์ก็จะยิ่งแข็งแกร่งมากขึ้น ขอให้ทุกคนรักกันให้มากนะครับ

[Petrboat]

ซิกมันด์ที่ตามหา.. ความสนุกย่อมมาก่อนชัยชนะ !!


..........ถ้าพูดถึงการ์เกมที่ชื่อ "Sumnoner Master" ครั้งแรกสำหรับผมคงต้องย้อนไปเมื่อราวๆ 7-8 ปีก่อนในสมัยที่การ์ด Yu Gi Oh กำลังดังจนฉุดไม่อยู่เพราะกระแสเด็กไทยมีแรงจูงใจมาจากการ์ตูน..

นิยามของการใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์โดยทั่วไปคือ อ่านหนังสือ เล่นเกม หรือ หางานอดิเรกทำซึ่งการเล่นการ์ดก็เป็นหนึ่งในนั้นแต่ในทางกลับกันคือเสียงตอบรับจากผู้ปกครองมักจะบอกต่อกันว่า "เล่นไปแล้วได้อะไร ? เอาเวลาไปอ่านหนังสือเรียนดีกว่ามั้ย ?"

เวลาผ่านไปตัวผมหมกมุ่นแต่กับการ์ดยูกิเพราะเป็นอินเทรนด์ของโรงเรียนซึ่งถ้าในตอนนั้นเด็กผู้ชายคนไหนเล่นไม่เป็นคงปฏิเสธไม่ได้เฉยแบบสุดๆ

วันเวลาผ่านไปตัวผมเริ่มรู้สึกแปลกๆ เกี่ยวกับการเล่นการ์ดยูกิ.. มันธรรมดาไปมั้ย ? ตายตัวเกินไปมั้ย ? ลงมอนสเตอร์ ร่ายเวทย์มนต์ หมอบกับดัก ซึ่งตัวผมเป็นคนที่ชอบเล่นกีฬาหมากล้อมเลยรู้สึกเบื่อการ์ดยูกิไปอย่างบอกไม่ถูก

การเล่นหมากล้อมต้องใช้ความละเอียดอ่อน ใจเย็น มีสมาธิ หาใช่แต่ว่าดีในตอนนี้จะชนะเสมอไป.. สิ่งสำคัญคือการอ่านหมากให้ได้มากกว่าคู่แข่งจนตัวผมได้มาสัมผัสการ์ด ซัมมันเนอร์ ตอนม.3 เลยรู้สึกได้ว่า "นี่แหละ.. ใช่เลย !!"

ได้รู้จักถึงรูปแบบการเล่นที่แปลกใหม่ไม่เหมือนใคร.. การ์ดเกมส่วนมากมักตัดสินผลแพ้ชนะที่ค่าพลังชีวิตแต่การ์ด ซัมมันเนอร์ ใช้ระบบไชน์แทนซึ่งเหมาะสมด้วยประการทั้งปวง

แรกเริ่มที่ผมได้ลองเล่นคือสตาร์เตอร์ "Aries" เป็นเด๊กแกะเน้นความสามารถหลักไปที่การยิง ไดเมนชั่น เคิร์ส ซึ่งเพื่อนของผมหลายคนค้านมันมากเพราะหัดเล่นใหม่ควรจะลองสายตบสดๆ คงจะดีกว่า..

แต่ตัวผมไม่ฟังคำเพื่อน.. คิดซะว่าเราเลือกมันมาเพราะเปรียบเสมือนฟ้าจงใจกอปรกับการที่ช่วงนั้นนิตยสาร Wiser แจกโปรโมที่ชื่อ "White Wiser Girl" ออกมาทำให้เด๊กของผมบูมสุดๆ จนเข้าขั้น "เก่ง" ในระดับหนึ่ง..

เวลามันเปลี่ยนไป.. ความแรงของเด๊กในสมัยนั้นก็เปลี่ยนตาม.. ชุดการ์ด The Saint Final ออกวางจำหน่ายทำให้ 2 ขุนพลอย่าง "Sigmund" กับ "Andre" คือเด๊กที่เก่งและไร้จุดอ่อนที่สุดในขณะนั้น !!

ตอนเด็กๆ หลายคนคงอยากได้ทามาก๊อตจิ.. โตมาหน่อยอยากเป็นนักสิ่งสายฟ้า.. ผ่านไปไม่นาน เบย์เบลด คือของเล่นที่ฮิตติดตลาดที่สุด.. เช่นกันครับว่าันักเล่นการ์ดสมัยนั้นมีแต่คนอยากเล่นเด็ก Sigmund กับ Andre แต่ปัญหาหลักคือ "มันแพง"

อยากเล่นแต่ไม่ได้เล่นแล้วทำไงดีละ ? ผมหยุดเล่นการ์ด ซัมมันเนอร์ ไปช่วงหนึ่งเพราะใกล้สอบและหวังทำเกรดดีๆ เพื่อเข้าเรียนม.4 ในสายการเรียนที่ต้องการ..

ครับ.. พอกลับมาเล่นใหม่พี่แกะพ่นเคิร์สของผมก็สู้ใครไม่ได้แล้วทำให้ต้องจัดเด๊กใหม่ขึ้นมา.. โชคดีที่การ์ด ซัมมันเนอร์ ออกจำหน่ายชุด 7 ปีพอดีและมีตัวยืนสุดโหดอย่าง Michael ทำให้ผมมีแรงจูงใจจัดเด็ก Divine เพื่อให้สู้กับคนอื่นๆ ได้

ไม่นานผมก็เลิกเล่นไปเพราะรู้สึกว่าการ์ด ซัมมันเนอร์ คือสิ่งที่ "ใช่" แต่เด๊กที่นี้มันยัง "ไม่โดน"

เวลาเลยเถิดมาจนถึงปัจจุบันนี้ผมอยู่ในชั้นม. 6 เลยทำในสิ่งที่ใจต้องการ.. ผมชอบ ซิกมันด์ เพราะมันเท่ ดูมีความเป็นผู้นำและวิถีการเล่นที่เน้นเข้าทำอย่างรวดเร็ว เลยอดไม่ได้ที่จะจัดเด๊กนี้ขึ้นมาเนื่องจากทุนทรัพย์พอแล้ว..

ผมใช้เงินไปประมาณ 1000 กว่าบาทก็สานฝันนี้ได้สำเร็จ.. ในกองการ์ดที่เปิดมาดูกี่ทีก็ไม่เบื่อเพราะได้เห็นผู้นำแห่ง ฟีเลเซีย ยืนสง่าแล้วมีนกสายฟ้า ธันเดอริกซ์ สยายปีกอยู่ที่แขนของ ซิกมันด์

แต่มันก็ต้องทำใจครับ.. ว่ากันตามความจริงมันยังพอเล่นได้อยู่แต่จะเอาไปสู้กับพวก Alana หรือ Porta ทั้งหลายคงไม่ไหว.. ผมเล่นไปเพราะคิดว่ามัน "สนุก" โดยไม่หวังผลแพ้ชนะที่ตามมา

มันอาจจะล้าหลังแต่ใช่ว่าความสุขที่ได้ใส่ลงไปมันจะลดหย่อน.. กลับกันเล่นแล้วเพลิดเพลิน ผ่อนคลาย มันคงดีกว่าแบบคูณ 2 ถ้าเอาเวลาตรงนั้นไปนั่งเครียดโดยใช่เหตุ..

ความสุขย่อมมาก่อนชัยนะ แต่ความทรงจำดีๆ ที่ใส่ลงไปคงหาผลตอบแทนกลับมาไม่ได้นอกจากคำว่า "เรารักนายวะ Summoner"


Petrboat

ดลธเนศ รุ่งเรือง