Chapter 19 ซิสเตอร์ อลาน่า
ข่าวการประกาศสละราชสมบัติของเจ้าหญิงอลาน่ากระจายออกไปอย่างรวดเร็ว ผู้คนต่างวิพากษ์วิจารณ์ถึงเหตุการณ์นี้ไปทั่วอาณาจักร ความแตกตื่น สับสนอลหม่านในข้อมูลและข่าวลือที่จริงบ้างเท็จบ้างผสมปนเปไปหมด ไม่ว่าจะเป็นบรรดานักบวช ขุนนาง พ่อค้า ชาวบ้าน จนไปถึงบรรดาคนยากจนและผู้อพยพ ไม่มีใครที่จะไม่พูดถึงเหตุการณ์นี้ มีทั้งแซ่ซ้องชื่นชมสรรเสริญ และเสียงคัดค้าน วิพากษ์วิจารณ์อย่างดุเดือดในหมู่ประชาชน ทั้งวิตกกังวลต่ออนาคตของแอนดิซองว่าจะดำเนินต่อไปอย่างไรเมื่อขาดองค์รัชทายาท ใครจะมาเป็นผู้ปกครองแอนดิซองต่อจากกษัตริย์เอ็ดทิเอ็น อะไรทำให้เจ้าหญิงตัดสินพระทัยสละราชสมบัติ เจ้าหญิงฝักใฝ่ทางธรรมจริงหรือ มีเหตุลับลมคมในอื่นใด จึงจำเป็นต้องสละราชสมบัติดังเช่นข่าวลือ ทุกคนต่างคิดกันไปต่าง ๆ นานา
ภายในวัดประจำอารามของคณะเริ่มมีการตกแต่งประดับประดาด้วยดอกไม้สีขาวบริสุทธิ์จำนวนมากที่ถูกจัดส่งมาจากทั่วอาณาจักร ผ้าขาวบางชั้นดีถูกจัดเตรียมตกแต่งตามขอบผนังและปลายยอดแต่ละเสา บรรดาซิสเตอร์ต่างช่วยกันคนละไม้ละมือตระเตรียมตกแต่งวัดให้สวยงามที่สุดให้สมพระเกียรติของเจ้าหญิง
“เจ้าหญิงเพคะ” ซิสเตอร์อ่อนเยาว์คนหนึ่งเร่งรีบดินเข้ามาหาหญิงสาวที่กำลังง่วนอยู่กับการจัดดอกไม้
“ฉันไม่ใช่เจ้าหญิงแล้ว อย่าเรียกฉันว่าเจ้าหญิงเลย” หญิงสาวหันมายิ้มอย่างไม่ถือสา ทำเอาซิสเตอร์ผู้อ่อนเยาว์หน้าแดง เพราะยังไม่ชินกับสถานะใหม่ของเจ้าหญิง
“เออ...เพคะ...เออ.... ฉันหมายถึง ค่ะ ฉันจะมาแจ้งว่าท่านอองเดรมาขอพบอีกแล้วค่ะ”
อลาน่าได้ยินดังนั้นก็ต้องถอนหายใจเฮือกใหญ่ ตั้งแต่วันนั้นที่ประกาศสละราชสมบัติ ทันทีที่มอบหมายงานราชการต่างๆให้ผู้ดูแลทุกฝ่ายแล้ว หญิงสาวก็ย้ายมาพำนักที่อารามเพื่อเตรียมตัวเข้าพิธีบวชเป็นเวลากว่าเดือนแล้ว ทว่าแม่ทัพอองเดรซึ่งบัดนี้ดำรงตำแหน่งเป็นผู้สำเร็จราชการกลับยังไม่มีท่าทียอมรับการตัดสินใจของเธอ ยังคงเพียรเฝ้าขอพบทุกวันเพื่อโน้มน้าวให้เธอเปลี่ยนใจอย่างไม่ลดละความพยายาม และแม้เธอจะยืนกรานความตั้งใจของเธอสักกี่ครั้งก็ไม่สามารถทำให้แม่ทัพใหญ่ยอมรับได้
“บอกให้เขากลับไปเถอะจ๊ะ พรุ่งนี้ฉันจะเข้าพิธีแล้ว และไม่มีอะไรเปลี่ยนความตั้งใจของฉันได้” อลาน่าพูดพลางกวาดตามองดูตระเตรียมงานของบรรดาซิสเตอร์ด้วยจิตใจที่พองโต
ซิสเตอร์ผู้อ่อนวัยเห็นดังนั้นก็ต้องยอมถอยออกมาและกลับออกไปแจ้งแก่แม่ทัพใหญ่ตามนั้น
ซิสเตอร์โรซาน่าซึ่งเดินสวนกับซิสเตอร์ผู้น้อยและเห็นความกังวลของนางก็ได้ถามไถ่จนได้ความ จึงให้เธอหยุดรอก่อนจะเดินเข้ามาหาอลาน่า
“คุณแม่” อลาน่าหันมาเห็นซิสเตอร์โรซาน่าจึงเอ่ยทักก่อนด้วยความยินดี
ซิสเตอร์โรซาน่ายิ้มตอบพลางมองสำรวจใบหน้างามหมดจดและเต็มเปี่ยมไปด้วยชีวิตชีวา “เป็นอย่างไรบ้าง ที่จริงหน้าที่จัดเตรียมสถานที่ ให้คนอื่นๆเขาทำก็ได้นะจ๊ะ”
“ฉันเกรงใจค่ะ ที่จริงฉันไม่อยากให้มีการประดับตกแต่งอะไรมากมายเลย ฉันอยากให้พิธีเรียบง่ายที่สุด ต้องขอบคุณเสด็จพ่อเสด็จแม่ที่ยอมลดการตกแต่งหรูหราฟุ่มเฟือยและงานเลี้ยง เปลี่ยนเป็นการแจกจ่ายอาหารให้ประชาชนแทน”